Emma En Ilse 1 - Sex Verhalen

Emma En Ilse 1

... niemand had zin om het op te ruimen. Eigenlijk moesten ze hun huiswerk maken, maar ze konden hun aandacht er niet bij houden. Er kwam niets van terecht. Telkens dwaalden hun gedachten af, naar Mam die hen verlaten had en hoe het nou verder moest. Op een gegeven moment besloten ze maar te gaan slapen. Het voelde vreemd voor Emma om nu zelf de voordeur op slot te draaien voor de nacht, normaal deed Mam dat altijd. Ook in bed kon ze de slaap niet vatten, het bleef door haar hoofd spoken.Uiteindelijk moest ze toch in slaap gevallen zijn, ze werd ten minste wakker van het geluid van de wekker. Het voelde alsof ze nauwelijks geslapen had, zo moe was ze nog. Ilse leek het net zo vergaan te zijn, ook die zag er niet erg wakker uit deze morgen. Samen aten ze wat ontbijt en moesten zich toen warempel nog haasten om niet te laat op school te komen. Gelukkig was het niet ver. Beiden gingen ze naar de zelfde school, al zaten ze natuurlijk wel in verschillende klassen. Nog op het nippertje stormde Emma de klas binnen. De leraar maakte gelukkig geen opmerking.In de pauze schoot haar vriendin Sophie haar aan. “Wat is er met jou vandaag? Je was zo laat vanmorgen en je bent zo stil”. Even twijfelde Emma. Sophie was haar beste vriendin en nog nooit hadden ze geheimen voor elkaar gehad, maar dit was toch niet niks om zomaar te vertellen. Ze besloot toch maar een poging te wagen. “Mam heeft ons verlaten”, bekende ze. Ze besefte dat Sophie de eerste was behalve Ilse met wie ze het er over had, ...

... verder wist niemand nog wat. Sophie keek haar niet begrijpend aan. Toen brak er iets bij Emma en deed ze haar hele verhaal. Ondertussen kwamen ook de tranen weer in haar ogen te staan terwijl Sophie troostend haar arm om haar heen sloeg. “Je bent altijd welkom bij mij, dat weet je en mijn moeder is er gelukkig nog wel”, besloot ze. Emma knikte. Het had haar goed gedaan er over te praten en ze was blij dat ten minste Sophie nu op de hoogte was.Vandaag was de schooldag gelukkig niet zo lang, al leek het voor Emma een eeuwigheid te duren. Toch kwam er ten slotte een eind aan en Emma maakte zich klaar om naar huis te gaan. Een huis waar niemand op haar zou wachten. “Zal ik met je mee gaan?” bood Sophie aan. Emma knikte, dat was wel een goed idee. Dan zou ze ten minste niet alleen thuis zijn. Sophie belde even haar moeder om te zeggen dat ze met Emma mee zou gaan en even later stapten ze samen het huis van Emma binnen.“Wat een bende”, zei Sophie toen ze de patatbakjes en ontbijtspullen nog op de tafel zag staan. Die waren natuurlijk nog steeds niet opgeruimd. In haar eentje zou Emma zichzelf er ook niet toe hebben kunnen zetten, maar met hulp van Sophie was het zo weg. Sophie las ook de brief die er nog steeds lag. “Jeetje, het is wel erg zeg. Ik weet niet hoe ik zou reageren in zo’n situatie.” “Ja, ik kan het zelf ook nog steeds niet bevatten”, gaf Emma toe. “Weet je wat jij moet doen?” vroeg Sophie. “Je moet er op uit gaan, je gedachten afleiden. Wat zou je zeggen als we zo eens ...