Van de Een Komt de ander 19 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 19

... antwoordde vrolijk, dat het een geluk was in zo'n speelgoedhandel te werken, aan ingeblikt fruit hadden die twee toch niks. Ik gaf haar uit de grond van mijn hart gelijk. Echt verlangend naar de meiden zei ik dat Lotte en An al van hun zelf de sappigste pruimen hadden die ik denken kon. Eva trok vrolijk een raar gezicht zo van moet je hem horen. Waarop ik snel zei, "Op dat sappige vruchtje van jou dan na hê, assepoester." Eva plaagde nu lekker verder en stelde dat ik vanavond na haar pijpbeurt van net toch niks meer paraat kreeg. Zij wilde Paula wel vragen het rustig aan te doen, als ik dat niet durfde. Bij de gedachte aan Paula zag ik haar schommelende tieten weer van vanmorgen. Ik kreeg er zowaar een stijve van en wees Eva hierop. Ze lachte en vond dat zij en de meiden toch de goede keuze gemaakt hadden. Zeker nu zij ook aan mij vast zaten. Ik vroeg quasi verwonderd of ze er dan spijt van hadden. Waarop Eva dolgelukkig schertsend zei het haar vader niet aan te willen doen. Die was ondertussen erg op mij gesteld geraakt. Zo lol trappend als pubers kwamen wij bij de garage. Eva trok haar gezicht weer op gravin, zoals ze het noemde en stapte uit. Ik wachtte even totdat zij met haar wagen kwam. Achter elkander reden we nu in vlot tempo naar huis. Eva zette haar wagen in de garage en keek even naar de garagepoort. Op mijn vraag wat er was antwoordde zij, "Die van jouw gaat er met de beste wil niet meer bij. Zelfs niet als Loes jouw ouwe brik buiten laat staan. Ik verklaarde ...

... lachend, "Mijn ouwe is er niet lang meer. Je weet dat ik voor dat wij ons leerden kennen al een andere wilde kopen met Loes en Paula. Nu heb ik Paula vanmiddag gezegd dat ze hem kon inruilen. Loes wilde altijd al zo'n rugzak op wielen, dat leek hun handig in de stad." Goedkeurend over het besluit mijn oude hoestbui op wielen eindelijk van de hand te doen, lachte Eva dat het dan nog steeds niet kon. Ik keek haar onnozel aan en vroeg waarom dan wel niet. Eva wees nu lachend op de hoogte van de poort. Waarbij zij plagend zei, "Ik wil wel een compressor kopen. Dan kun je ieder keer de banden laten leeglopen voordat je hem erin prutst maar dat is ook wat lastig." Eva had gelijk mijn slagschip was nog hoger dan haar eigen straatkruiser. Eva's wagen ging er maar net onderdoor de mijne dus echt niet. Echt daarmee zitten kon ik echter ook niet. De wagen kon tegen een stootje en nat werd die ook als ik erin reed. Eva legde echter uit dat zo'n strijdros voor de verzekering binnen moest staan, als wij weg waren. Dat waren de polis voorwaarden bij deze "iets' duurdere auto's. Eva had voor de lol iets duurder en strijdros gezegd. Dat laatste herhaalde ze nu even voor zichzelf en kreeg een goed idee. Ik kon hem wêl in de paardenstal achter zetten. Daar zat een hoge brede poort in. Met een trots gezicht gaf ik Eva de sleuteltjes en zei, "Ik ben niet zo liefje". rij zelf maar een stukje." Eva ging meteen met een olijk gezicht achter het stuur zitten. Zij startte en gaf een dot gas. Soepel ...