Van de Een Komt de ander 19 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 19

... nog rustig les had kunnen geven. Zij schoot daarop echt in de lach en vertelde dat zij Loesje vandaag diverse keren had laten zweten voor de klas. Ze had ervan genoten hoe Loes ineens naar het toilet gerend was. Paula was daarop ook naar het toilet gegaan en had Loes maar "bevrijd'. Ik hoefde dus niet meer te gluren in haar lokaal. Paula gaf mij met een guitig gezicht een in toiletpapier gerold vlindertje. "Hier bewaar het voor ons en vertel het Eva. Dan kan die er ook nog van genieten. Maar denk aan je nieuwe autozittingen het is echt leer en bloed vlekt." Zei ze nog plagend er achteraan en wilde weer het sportveld op. Ik hield haar nog even tegen en vertelde hoe Brigitje gereageerd had en wat Eva van plan was. Glunderend zei ik Paula nog voordat ze nu echt het veld weer opging. "Vertel het Loes maar" jullie hoeven niet aan de zittingen te denken. Die auto van mij is toch slooprijp." Paula lachte bij die gedachten sprong even hemels, gaf me een zoen en rende weer het veld op. Nog even Paula nakijkend stapte ik weer in. Paula had gezegd dat Lizet haar na de zwangerschap tieten zou kweken. Ik verheugde me er nu net zo op als Paula zelf. Haar borsten werden nu volgens mij al vanzelf ietsje voller. Volgens Lizet was het bij Paula een puur psychisch veroorzaakte hormonale kwestie en daar kon zij nu wat aan doen. Paula begon zichzelf almaar vrouwelijker te vinden en kreeg lak aan wat er gezegd werd. Zij ergerde zich er nog wel aan maar kroop niet meer in haar schulp. Met dat idee ...

... kreeg ik ook zoiets van na mij de zondvloed. Genoegzaam reed ik nu pal naar het politie bureau. Mijn "oud' collega's even begroeten. Dat was natuurlijk een kutsmoes. Ik wilde gewoon weten wat daar loos was en Sjors even zien. Voor het bureau was natuurlijk weer geen plaats, zelfs niet voor Paula's flitser. Voorzichtig reed ik daarom ook door de poort waardoor de dienstwagens zelf naar achteren reden. Ik parkeerde achter op de binnenplaats en liep naar binnen. Daar werd ik begroet door mijn collega's. Op mijn vraag of het nog steeds even spannend was zei er een vermoeid, dat het nog steeds klote was. Het was Lauwrens een leuke collega die er ook al de nodige jaartjes bij was. Hij wees op een gewezen stapel papier die inmiddels verspreid over zijn bureau lag. Ik kende het, hij was een proces-verbaal aan het uit tikken terwijl de dader alweer vrij rondliep. Ik wees hem op een tik foutje zodat er misschien nog wat te vervolgen overbleef. Hij zei dan ook, "Bedankt Toine. Anders was het een vormfout en dan had ik helemaal geen eer van mijn werk gehad." Ik lachte eens en dankte stilletjes god op de blote knieën dat ik van dat gezeik af was. Op mijn vraag waar Sjors uithing wezen ze mij op het kantoor van mijn oude chef. Mijn tikfout collega vertelde lachend, "Die speelt nu voor chef en leert het hopelijk nooit. Hij is nog veel te aardig." Ik klopte en opende meteen de deur zonder het obligate "binnen' af te wachten. Blij verrast stak Sjors zijn hand op. "Hoi ouwe rukker, kom even in ...