1. Uitverkorenen


    Datum: 27-4-2020, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ,,Wat is je naam?’’ Vroeg de nog verborgen stem aan het angstige meisje wat versteend raakte en niet meer kon bewegen. ,,Sa-Samentha.’’ Bibberde ze dan. Haar grote heldere ogen keken om zich heen maar ze zag niets anders dan duisternis. Ze voelde dat ze niet alleen was. Ze hoorde iemand bewegen. Of iets. ,,Hoe oud ben je?’’ Hoorde ze dan weer. Nu een andere, maar minstens zo sinistere, stem die haar iets vroeg uit een andere hoek. Ze draaide zich snel om en hoorde nu nog iets door de duisternis bewegen. Zelfs stond ze in het licht. Boven haar leek zich een dak te bevinden. Een groot gat liet een helder wit licht door en pas nadat haar de vraag een tweede keer zeer dringend was gevraagd, antwoordde ze. ,,Drieëntwintig!’’ Zei ze dan snel en haar stem begon te kraken. Ze hoorde nu beide stemmen om haar lachen. ,,Zo jong nog…’’ Hoorde ze dan achter zich en ze voelde zich benaderd worden. Ze draaide zich snel om, maar zag niets. En ze hoorde niets meer bewegen. ,,We zullen zien of ze het aankan!’’ Hoorde ze dan weer achter haar, en voordat ze zich nu kon omdraaien, werd ze vast gegrepen bij haar polsen, enkels en haar hals. Ze zag niet wat haar vasthield, maar het hield haar stevig vast. Alsof ze gebonden was door de lucht zelf. Maar ze kon dan ook niet meer om haar heen kijken. ,,Wat als ze het niet wilt?’’ Hoorde ze dan de een aan de ander vragen. ,,Oh, ze wil wel. Geloof me.’’ Antwoordde de ander dan. Samentha kneep haar ogen dicht en een traan ontschoot haar. ,,Ze is bang.’’ ...
    ... Hoorde ze dan weer. ,,Nergens voor nodig.’’ Reageerde de ander dan weer. Ze begreep er helemaal niets van. ,,Ze is zo mooi. Ze hoeft echt nergens bang voor te zijn. Niemand die haar zou kunnen weerstaan.’’ Er werd nog over haar gepraat alsof ze er opeens niet meer toedeed. Ze hoorde het allemaal, en ze snapte er helemaal niets van. ,,Dus zij is de eerste?’’ Vroeg de een dan weer. De stem die steeds de vragen stelde, was de tweede stem die ze in het begin gehoord had. En de andere stem, die wat donkerder was, antwoordde steeds weer. ,,Ja, de eerste van velen!’’ En alsof de stem dwars door haar lichaam schoot, voelde ze alles slap worden. Ze werd losgelaten, en stortte naar de grond waar ze niet meer wist op te staan. Alles werd een waas, en alles werd toen donker…-Samentha was inderdaad een prachtig schepsel. Een mooi jonge meisje met lang blond haar en lichte uitgroei die voor het accent zorgde. Een mooi slank lichaam bewoog zich door elkaar ruimte en werd ten allen tijden opgemerkt. Zij had die aantrekkingskracht die ze niet had willen hebben. Tot nu toe had ze er nog van genoten. Al die aandacht. Ze hield zich wel op de vlakte, maar leuk was het zeker. Totdat ze ontvoerd werd. Totdat ze naar een andere wereld gehaald werd. Een wereld veel gevaarlijker dan haar eigen. Een wereld waarin haar lichaam haar enige redding zou zijn. Achter elke hoek kon een schurk liggen loeren. Als ze ook maar iets waardevols bij had, zou dat zijn doel zijn. Een doel wat hij zou vergeten op het ...
Β«1234...7Β»