Een nieuw huis, een nieuwe buurvrouw - Sex Verhalen

Een nieuw huis, een nieuwe buurvrouw

Ik woonde net een week echt in mijn nieuwe huis in de nieuwbouwwijk. De verhuizing was achter de rug en ik had nog een weekje vrij om bij te komen. Normaal gesproken zou ik dan op vakantie gaan, maar nu bleef ik lekker thuis. Gewoon een beetje rommelen, spulletjes op zijn plaats zetten, uitslapen en vooral rustig aan doen na die toch wel zware verhuizing.Ik kwam die ochtend onder de douche vandaan en had net een lekker kopje koffie gezet, toen ik er achter kwam dat mijn suiker op was. En koffie zonder suiker vind ik niet echt lekker. Maar om me nu meteen helemaal aan te kleden om naar de supermarkt te fietsen, vond ik ook geen leuk vooruitzicht. Ik wilde liever gewoon aan de keukentafel zitten. Krantje er bij, de vroege lentezon door mijn raam. Maar ja, geen suiker.Toen bedacht ik me dat mijn nieuwe buurvrouw waarschijnlijk wel thuis zou zijn en dat zij wel wat suiker voor me zou hebben. Inwendig moest ik glimlachen: dat zou wel een heel erg cliché smoes zijn. Buurman belt aan bij buurvrouw voor een kopje suiker. Maar ja, ik had toch echt suiker nodig.Ik had die week al kennis met haar gemaakt. Barbara heette ze. Een leuke spontane vrouw. Ongeveer mijn leeftijd, misschien een ietsepietsie ouder, maar erg aardig. Ze zag er goed uit ook. Niet dat ik me daar al al te zeer in had verdiept. Daar had ik het veel te druk voor. Maar nu ik er eens over nadacht, was het eigenlijk een behoorlijk 'lekker ding.' Volle borsten, een lekkere kont, mooie handen en ogen die je heel direct ...

... aankeken en af en toe ondeugend de wereld inkeken.'Hou op, Wally,' dacht ik bij mezelf. 'Ze is gewoon je buurvrouw. Straks kun je niet meer met goed fatsoen suiker bij haar lenen, zonder allerlei sexueel getinte gedachten. De dingen waar jij aan denkt gebeuren alleen in films en boeken.'En al die tijd zat ik nog gewoon zonder suiker. Dus ik trok snel een joggingbroek aan en een t-shirt zonder mouwen en ging naar buiten. Ik twijfelde even of ik bij de voordeur zou aanbellen of achterom zou lopen. Ik koos voor de achterdeur. Misschien wat brutaal, maar ik vond het zo lullig om als buurman aan te moeten bellen.Niet veel later liep ik het tuinpad over. Door het raam zag ik haar zitten achter de keukentafel. Waarschijnlijk was ze ook net in bad geweest, want haar haren waren nat en ze droeg een ochtendjas. Die ochtendjas was weliswaar lang, maar omdat ze haar benen over elkaar had geslagen viel er een slip opzij, waardoor ik een been kon zien, vanaf haar knie tot aan haar voet. Ik moet zeggen: het was een fraai been. Ik zette de gevoelens en gedachten die dat bij me opriep resoluut opzij en klopte aan.Barbara schrok. Ze was zo in haar krant verdiept dat ze me niet had zien aankomen, maar ze herstelde zich snel. Ze glimlachte naar me, stond op en knoopte haar ochtendjas wat beter vast. Al kon ik daardoor nog net een glimp opvangen van de aanzet van haar toch wel lekkere borsten, maar ik deed of ik niets had gezien en glimlachte onbevangen terug.Barbara opende de keukendeur en zei: 'Hé, ...