Van de Een Komt de ander 5 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 5

... gebak van Luxemburg zou hebben. Wij werden in die pâtisserie dan ook onthaald als de koning van Siam.. De eigenaar had namelijk Eva en de Rolls van meneer dê Graaf, die voor de zaak op het plein geparkeerd was, herkend. Hij voelde zich vereerd dat de jonge Comtesse met haar gevolg zijn etablissement had uit gekozen. De aanwezige gasten hadden nu veel gespreksstof omtrent mijn persoon en rik raaiden er nu lustig op los volgens Eva. Ook ik had in de gaten dat we bekeken werden en voelde me niet meer echt op mijn gemak. Lotte greep de gelegenheid aan om Eva te vragen of het goed was dat zij met mij en An naar buiten ging. Om even lucht te krijgen, zeiden de twee met een stalen gezicht. Eva was in een geanimeerd gesprek met Paula over haar zwangerschap en de DNA onderzoeken en zei ietwat afwezig, "Ik vindt het best, maar gedraag je een beetje. Hier worden jullie gezien als de grafelijke erfgenamen." Doelend op An's spontane invallen die plagend zei, "Tuurlijk, ik zal mijn lusten inhouden", en voegde er snel aan toe, "net als jij vanmorgen." Dit scheen Paula en Loes ook te interesseren want zij vroegen Eva meteen of zij soms iets gemist hadden. Eva had hen nu dus nog meer te vertellen en ging niet verder op voornemen, een luchtje te scheppen, in. Buiten vroeg ik aan de meiden, "Wat had dat te betekenen "lucht halen'. Ik ga daarbinnen heus niet van mijn stokkie." Waarop mij even op de hun bekende manier gevraagd werd, of ik dan in Echternach zo goed de weg wist dat ik een ...

... juwelier zou kunnen vinden. Of dat ik dacht een betere gelegenheid te krijgen dan deze, om aan Eva's of Loes' aandacht te ontsnappen. "Die twee en vooral Loes voelden thuis al nattigheid", zei Lotte wijs. "En je wilt ze toch verrassen of niet soms", voegde An er aan toe. "Ja, dat wilde ik inderdaad" zei ik bedenkelijk en vroeg er scherp achteraan "Hoe weten jullie eigenlijk van mijn plannetje?" Zij lachten eens geheimzinnig en troonden mij mee naar een juwelier. Deze zat niet ver van de pâtisserie die An ook al had aangewezen met de melding, dat daar het gebak zo lekker was. Lotte en An schenen dus al alles bekokstooft te hebben om mijn verassing te doen slagen. Het waren echte lieve meiden en dat zei ik hun nu ook. Lotte zei koket, "Dank U voor het compliment", opende de deur en ging al voor. An bedankte zich ook zeer hoffelijk en zei er heel zacht bij, "Wacht maar tot vanavond, Lotte is ook weer"..." Meer tijd kreeg ze niet, wij stonden nu al in de juwelierszaak. Ringen, ringen en noch eens ringen. Na mate wij de ringen mooier vonden werd het aantal nullen op de prijskaartjes ook groter. Ik was blij dat de meiden erbij waren voor goede raad. De man herkende de twee grafelijke nazaten en dacht aan zijn kassa. De meiden lieten de man dan ook heen en weer draven. Sommige ringen keurde Lotte af, met te protserig of niet mooi. Andere werden weer door een toch wel kritische An met kennis van zaken afgedaan als niet mooi gezet of gewoon, niet meneers smaak. De juwelier nu handig ...