Van de Een Komt de ander 5 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 5

... zei ik bedenkelijk en vroeg er scherp achteraan "Hoe weten jullie eigenlijk van mijn plannetje?" Zij lachten eens geheimzinnig en troonden mij mee naar een juwelier. Deze zat niet ver van de pâtisserie die An ook al had aangewezen met de melding, dat daar het gebak zo lekker was. Lotte en An schenen dus al alles bekokstooft te hebben om mijn verassing te doen slagen. Het waren echte lieve meiden en dat zei ik hun nu ook. Lotte zei koket, "Dank U voor het compliment", opende de deur en ging al voor. An bedankte zich ook zeer hoffelijk en zei er heel zacht bij, "Wacht maar tot vanavond, Lotte is ook weer"..." Meer tijd kreeg ze niet, wij stonden nu al in de juwelierszaak. Ringen, ringen en noch eens ringen. Na mate wij de ringen mooier vonden werd het aantal nullen op de prijskaartjes ook groter. Ik was blij dat de meiden erbij waren voor goede raad. De man herkende de twee grafelijke nazaten en dacht aan zijn kassa. De meiden lieten de man dan ook heen en weer draven. Sommige ringen keurde Lotte af, met te protserig of niet mooi. Andere werden weer door een toch wel kritische An met kennis van zaken afgedaan als niet mooi gezet of gewoon, niet meneers smaak. De juwelier nu handig inspelend, "O" ze zijn voor meneer en wat had meneer in gedachte." Ik wees nu op een stel klassieke gladde maar brede gouden ringen. De juwelier vond het een pracht keuze en versprak zich door te zeggen, "Echt iets voor een adellijk paar." De meiden vonden ze ook mooi, waarop ik tegen de ...

... verbouwereerde man zei, " Heeft U nog zo een stel, maar dan iets kleiner." "U bedoelt..? ", zei hij vragend en naar mijn robuuste vingers kijkend. "Exact zoals ik het vroeg", zei ik, nu een weinig uit de hoogte en niet op zijn vraag ingaand. Ik gaf hem alleen nog de vier maten op die ik verlangde. De man zocht even overdreven om zich nog een houding te geven. Naast mij hoorde ik nu Lotte zacht tegen An zeggen, "Hij gaat wat veel met mam om, " hij leert het ook al." Meteen daarop zei Lotte, maar half oplettend wat haar zus fluisterde, "Ja"Oh, dat is wat moois" en zij wees op een gouden damesring met een ingezet fonkelend diamantje. De juwelier had inmiddels precies een zelfde stel trouwringen met de juiste maat gevonden. Hij wachtte nu, in tegenstelling tot daarnet, geduldig totdat ik klaar zou zijn met mijn gesprek. Ik vroeg namelijk aan Lotte, "Vindt je die erg mooi?", en aan An, "en jij?" Beide knikten instemmend en zeiden "Maar hij is niet voor ons gedacht Toine". Toen vroeg ik, aan Pierre's woorden denkend, "Zou Vera hem net zo mooi vinden?" Hierop antwoordde, zoals gewoonlijk, Lotte het eerst, "Dat was wel de bedoeling"hê An." Lotte zei nu heel zachtjes, "Hier van oma, ". hoeft niemand te weten." Waarbij ze mij stiekem een rolletje geld in de hand duwde. Wat een familie, dacht ik, dus Isabelle had hun getipt. Dus kocht ik ook de ring met het diamantje. De dag van de juwelier scheen niet meer kapot te kunnen, want we kregen er luxe doosjes bij cadeau. Ook het graveren deed hij ...