Het Proberen Waard - 6 - Sex Verhalen

Het Proberen Waard - 6

... fluisterde haar nog even kort toe dat ik van haar hield. ,,Maar nu ben je van mij…’’ gniffelde ik er gelijk achteraan, en nam haar eindelijk mee naar onze slaapkamer.-Ik had het rolgordijn open gelaten, maar de gordijnen dicht. Zo was het donker, maar niet te donker. Ik kon alles nog zien. Zij kon niets zien. Ik had het nog wel even getest of het echt zo was, maar ze zei me niets te zien. En toen we de kamer binnen liepen, bleek dat ook waar te zijn. Want anders had ze gelijk al wat van zich laten horen… Onze slaapkamer was zeker niet de grootste kamer van deze verdieping. Hier zouden we slapen, en al het andere wat in bed gebeurde, en daarvoor hielden we het simpel. Een tweepersoonsbed vulde al bijna de hele kamer. Het voeteinde naar de muur toe waar ook de deur zich bevond. Aan de voorkant van het huis scheen de zon al de hele ochtend en vroege middag op deze kamer. Het was er dan ook warm. Niet te warm. Gewoon aangenaam warm. Er stond nog een smalle kast tegenover het bed, en naast het bed geen kastjes aan weerszijden, maar twee houten stoelen. Dat vonden we makkelijker, handiger. En dat zou nu ook wel weer blijken. De stoelen stonden niet tegen de muur aan, maar had ik al bij het voeteind gezet naast het bed. Mijn stoel, en haar stoel. Een kussentje erop, en meer niet. Als we het over haar stoel hadden, ten minste. Want op mijn stoel bevond zich meer.-Ik vroeg haar zo stil mogelijk te zijn en de nooit verdwijnende glimlach op haar gezicht was een goed teken. Ze verheugde ...

... zich al, en was vast al blij dat ik eens een keer initiatief toonde bovenop het feit dat ik het haar al vergeven leek te hebben. Haar dag kon niet meer stuk. Maar of haar dag echt niet meer stuk kon gaan, gingen we hier testen. Eens zien wat ze allemaal voor me over had…-Ik had haar gepositioneerd, en afwachtend hoorde ze me nog even aan. Ze schrok toen ik plots met m’n mond bij haar oor zat. Ik kon me muisstil bewegen. Ik fluisterde zo stil dat alleen zij me kon horen.,,Je mag niets zeggen. Geen moment. Niet als je van me houdt.’’ legde ik haar dan op. Ze gniffelde wel zacht en knikte alleen even vlug. ,,Maar stoppen, betekent stoppen…’’ speelde ik haar dan nog vlug toe en nam weer afstand en keek hoe haar gelaat nu toch wat ongemakkelijker werd, met dat de woorden haar ongetwijfeld herinnerde aan de heilige regel van Pascal en Aafje.,,Maar…’’,,Nee, shh... Stil blijven.’’ zei ik nu wel harder op, maar nog altijd zacht. De ander mocht dit best horen. Megan hield zich stil verder en knikte nog een keer mijn richting op, terwijl ik mijn blik naar de andere stoel verlegde. Waar daar zat ze dan. Linde. Ze was gekomen. Mijn plan was simpel, eigenlijk. Alles of niets. Daar speelde ik voor. En met alles bedoelde ik dat ik dus niet hoefde te kiezen tussen Linde of Megan. En met niets ook niet. Want als dit fout zou gaan, zou ik met niets eindigen. Dat wist ik zeker. Ik vroeg van beide dames zo ontzettend veel. En alleen Linde was op de hoogte. Maar ook zij zat daar met de handen op ...