De Eeuwige Tweede - Sex Verhalen

De Eeuwige Tweede

... steken. Een duidelijke winnares was er niet echt. Geen wonder ook: Lynn was eigenlijk de bruinharige versie van Kiara, zij het met een veel minder ontwikkelde boezem. Het was jammer dat de twee vrouwen zo’n hartgrondige hekel aan elkaar hadden, want anders hadden het tweelingzussen kunnen zijn: beiden waren iets meer dan 1,60m groot, slank gebouwd en werden unaniem aantrekkelijk bevonden. Kiara had natuurlijk een jasje uitgezocht dat haar mooiere, rondere borsten extra benadrukte. Bijgevolg kreeg ze ook iets meer bewonderende blikken toegeworpen van voorbijkomende mannen, al had ook Lynn niet te klagen over de aandacht die ze kreeg. “Je wilde me spreken… Wat wil je van me?”, vroeg Kiara agressief. “Rustig maar. Vanwaar al die vijandigheid, Kiara?”, reageerde Lynn kalm. “We zijn dan misschien concurrenten, maar los daarvan zouden we toch best vrienden kunnen zijn? Laten we samen een hapje eten. Ik trakteer!” “Ben je wel zeker dat je dat kan betalen, mevrouw de Eeuwige Tweede?” Kiara grijnsde hatelijk. “Ik heb gehoord dat je deal met de firma Keller vorige week op het laatste moment is afgesprongen…” Da’s dan 1-0 voor mij, dacht Kiara bij zichzelf. Uiteraard was zij het geweest die het gras voor Lynns voeten had weggemaaid, zoals zo vaak. “Dat zal geen probleem zijn, maak je maar geen zorgen”, antwoordde Lynn, die niet inging op de provocatie van Kiara. “Ik werk al een tijdje aan een groot project, en het ziet er heel goed uit voor me.” “Je meent het?” Ongelooflijk. Is die ...

... domme geit nu echt zo naïef? Misschien moet ik toch maar op haar uitnodiging ingaan, dacht Kiara. En dan en passant uitvissen waar ze nu mee bezig is… Kiara stemde er dus mee in te gaan lunchen en volgde Lynn terwijl ze door de stad slenterden. Ze sloegen een steegje in. Lynn vroeg: “En, hoe gaat het met Steven?” “Prima. Het getrouwde leven bevalt hem fantastisch!”, zei Kiara, en ze gloeide van trots. “En hoe gaat het met… met wie je ook samen bent van de week? Heb je wel iemand?” “Nee, voorlopig is er niemand”, antwoordde Lynn, zonder verder uit te weiden. Plotseling kwamen twee mannen tevoorschijn gesprongen van achter een vuilniscontainer. Ze grepen elk een van de twee dames vast en sleurden ze ruw met zich mee, een verlaten pakhuis in. Kiara noch Lynn konden om hulp schreeuwen, aangezien de mannen de mond van de dames stevig afdekten met hun hand. Doelbewust leidden ze Kiara en Lynn via een trap naar de kelder van het gebouw, waar zich een kleine refter bevond. Daar werden de vrouwen hard tegen de vloer gesmeten. “Wat bezielt jullie?”, vroeg Lynn gejaagd. “Wij willen gewoon een beetje lol, meer niet. En als jullie meewerken, wordt het voor jullie ook leuk. Want dan doen we jullie geen pijn”, zei een van de kerels. “Als jullie ons nu laten gaan, zeggen we niets tegen de politie. Beloofd!”, zei Lynn met overslaande stem. “Nee. Dan gaan we gewoon samen eten, zoals gepland”, viel Kiara haar bij. De tweede man deed echter alsof hij ze niet had gehoord en zei: “Trek jullie topjes ...