1. Mamma Mia!


    Datum: 1-4-2020, Categorieën: Groep Auteur: Yourcaptain, Bron: Opwindend

    Soms gebeuren dingen zo snel, zo onverwacht en zo… ongewild... dat ze het leven van iedereen die er mee te maken heeft voorgoed veranderen, zonder dat er ooit een woord over gezegd wordt. Soms zijn er zelfs geen woorden voor. Of pas veel later. En zelfs dan is het niet meer dan een vergeefse poging om iets onbegrijpelijks te begrijpen. Zo heb ik het in elk geval ervaren. Hoe de anderen erover dachten of denken, weet ik niet. We hebben er nooit meer over gesproken. Integendeel, we zijn steeds meer tegen elkaar gaan zwijgen. Totdat er tussen ons helemaal niets meer te zeggen viel en iedereen zijn eigen weg ging..Ons minivoetbalteam, The Roaring Lions (jongens, wat waren we fier op die naam!), bestond uit Patrick, Danny, Mark, Koen en ikzelf. We waren zestien of zeventien. Alleen Koen was een paar jaar ouder. Daarom beschouwden we hem als onze trainer, hoewel hij zeker niet de beste speler was. Dat was zonder enige twijfel Mark. Een waanzinnig schot had die kerel in zijn benen. Patrick was de dribbelaar. Pure magie in de voeten. Een illusionist met de bal. Hij was sneller dan je ogen. Heerlijke tijden. We hadden een klein tweedehands busje om op verplaatsing te gaan spelen. Er was afgesproken dat iedere keer we buiten ons dorp moesten spelen weekend een van de ouders zou rijden. Maar meestal was het Mia, de moeder van Koen, die reed. Haar man had haar al jaren vroeger laten zitten en haar zoon was haar alles. Mia was ongetwijfeld de hevigste fan van onze ploeg. Zij had ook de ...
    ... truitjes gemaakt. Vijf verschillende brullende leeuwen. De verschillen hadden met onze persoonlijkheid te maken zei ze, maar ze heeft dat nooit verder willen uitleggen. Tijdens de wedstrijden ging ze volledig op in het spel. Ze stond aan de zijkant te schreeuwen en te zwaaien. En ze wist waar ze het over had! Haar analyses sloegen de nagel op de kop.Koen was die bewuste avond met zijn eigen wagen gekomen. Hij wilde niet zeggen waarom. Hij vertrok onmiddellijk na de wedstrijd. Duidelijk tegen de zin van zijn moeder. Naar een vriendinnetje? Wilde hij dat niemand van ons daar iets van wist? Zelfs zijn moeder niet? Terwijl wij ons gingen douchen, raapte Mia altijd onze kleren en schoenen bij elkaar en zorgde ervoor dat de kleedkamer in beetje op orde bleef. Die avond deed ze dat ongetwijfeld ook, maar ook iets anders. Iets wat ze nooit eerder had gedaan. Ik heb achteraf, ook als volwassen man, nooit kunnen achterhalen waarom. Hoe vaak ik er over heb nagedacht en met de jaren steeds meer. Wat heeft haar toen bezield?Die avond kwam Mia in de douches terwijl wij er nog onder stonden. De douches waren van de kleedkamers slechts gescheiden door een muurtje, maar het waren twee verschillende werelden. Een jonge kerel met een badhanddoek om zijn middel in de kleedkamer zien wandelen, is toch nog iets anders dan diezelfde jonge kerel naakt te zien douchen. Bleven we volgens haar te lang douchen? Deed ze het omdat we gewonnen hadden? En of we gewonnen hadden! De sfeer onder ons gevieren was ...
«1234...»