literatuurstudie - Sex Verhalen

literatuurstudie

... Heeft ze me door? Weer die lieve lach. "Het is wel een leuk onderwerp, hè"?, zegt ze en nu lachen we samen. "Hoe ben je er op gekomen"?, vraagt ze. "Is het een opdracht van school of mocht je zelf iets verzinnen?" "Nou", antwoord ik, voorzichtig mijn woorden kiezend: "het heeft eigenlijk ook wel heel veel met mezelf te maken. Een groot deel van mijn leven ben ik bezig met erotiek”. Ze laat het langzaam tot zich doordringen en kijkt me dan heel diep aan. Eigenlijk kijkt ze me vanaf dat moment nooit meer hetzelfde aan als daarvoor. Er zit nu een warme gloed in haar blik. Dan, alsof ze van zichzelf schrikt, keert ze zich plotseling van me af. Ze pakt een klein trapje om een boek van een hoge plank te pakken maar als ze er met haar naaldhakken op staat verliest ze bijna haar evenwicht. Is het gespeeld, vraag ik me af? Ik pak haar bij haar middel en haar benen, voel haar, ruik haar! Ze kijkt me stralend aan en zegt: "Oei, dat ging nog net goed." Ik hou haar langer vast dan strikt genomen noodzakelijk is. Dan komt ze weer naar beneden met het boek. "Heb je eigenlijk al op internet gekeken"? vraagt ze, "want daar is ook heel veel te vinden hoor." We lopen naar de lange tafel waar vijf computers staan die zijn aangesloten op internet. Samen gaan we achter een scherm zitten en ik gooi een paar euro`s in de automaat. Zij logt voor me in en we kijken hoe de zoekmachine op het scherm verschijnt. Ze tikt wat zoekwoorden in. Terwijl de computer aan het zoeken is voel ik hoe ze haar hand ...

... op mijn dijbeen legt. We bekijken een paar pagina's maar eigenlijk zie ik al helemaal niets meer. Ik voel de warmte van haar gloeiende hand rechtstreeks naar mijn kruis lopen. Ik ben helemaal hotel de botel en m'n gedachten zitten bij heel iets anders dan die stomme computer. "Er zijn heus wel meer websites die over erotiek en seks gaan hoor", zegt ze, "maar die zijn van deze computer afgesloten. Bij mij thuis op de computer is dat niet zo, en dan kom je veel meer tegen." Ik vraag me in stilte af hoe vaak ze daar thuis al naar gezocht heeft maar ik durf het nog niet te vragen. Het is drukker geworden en als ze ziet dat er veel mensen bij haar balie staan te wachten zegt ze: "Sorry hoor, maar ik moet heel even die mensen helpen; ik zie je zo nog wel, niet weg gaan hoor." Ze helpt andere mensen. Ik realiseer me dat ik eigenlijk niet eens haar naam ken. Het wordt erg druk aan de balie, zie ik. Ik gooi nog maar weer eens wat geld in de internetautomaat en ga surfen. Weer dwaalt mijn blik naar de balie. Er staat al weer een nieuwe rij mensen te wachten. Om moedeloos van te worden. Zou ze dan vandaag helemaal geen tijd meer voor mij hebben. Ze heeft nu wel in de gaten dat ik er een beetje treurig bij zit want ineens komt ze op me af en duwt me een briefje onder mijn neus. Er staan een telefoonnummer en een adres op en daaronder Maaike. Ze zegt op haastige toon: "Dat wordt niks zo, hè? Ik had je graag nog wat verder geholpen, maar weet je, thuis heb ik ook nogal wat informatie over ...