een ramp en een wonder - Sex Verhalen

een ramp en een wonder

Een ramp en een wonder 1 Ik ben Peter, een 37 jarige man en sinds kort ben ik vader van een prachtige dochter, maar ook weduwnaar. Wat is er gebeurd? Mijn vrouw Marian en ik waren beiden jurist. We hadden elkaar op de universiteit leren kennen, ik was lector en zij was studente. Langzamerhand werden wij een koppel en we trouwden. Marian ging na de universiteit werken bij een kantoor, die veel vrouwen ondersteunde als juriste en mediator. Ik werkte reeds als advocaat, fiscalist, econoom en registeraccountant bij een internationaal kantoor die veel zaken controleerde voor Brussel. Ik reisde veel met de trein tussen onze woonplaats en Brussel, terwijl mijn vrouw op de fiets naar haar kantoor kon, maar ook veel thuis werkte. Op een dag werd ik gebeld en mijn wereld stortte in. Onderweg naar huis was mijn vrouw door een te hard rijdende automobilist aangereden en onderweg naar het ziekenhuis overleden. Ik bleef achter met mijn dochtertje Suzanne van 6 maanden. Als je zoiets overkomt, dan word je geleefd. Ouders, familie sprongen allemaal bij en ook mijn buurvrouw Trees en haar dochter Heleen van 21 hielpen mij. Heleen was overigens ook mijn secretaresse. Zij ontfermden zich over de kleine meid, waardoor ik als ik thuis kwam meestal tevreden slapend aantrof of bij de buurvrouw ophaalde. Ik woonde in een leuke buurt in een groot nieuwbouw huis. Een twee onder een kap. Heleen zorgde er overigens ook voor dat ik op tijd naar huis ging en maakte zeker geen afspraken voor mij voor ...

... 09.30uur. Ik kreeg ondertussen een eigen ritme. Ik stond om 7 uur op, scheren en douchen, aankleden, Suzanne badderen en aankleden, samen eten, op onze eigen manier kletsen met elkaar en daarna ging ik met haar naar de buurvrouw of ze kwam haar ophalen. Zo ging het een paar maanden en Suzanne kroop overal naar toe en probeerde ook te staan en te lopen. Een handenbindertjes dus. Toen kreeg ik een ongeluk op een trap van kantoor en viel helemaal verkeerd op de grond, waarbij ik mijn linkerarm en mijn rechterpols brak. Toen ik voorzien van gips uit het ziekenhuis kwam, bleek dat mijn buurvrouw al op de hoogte was gesteld door Heleen, haar dochter. “Ja jongen” zei ze “dit kan er ook nog wel bij. Zo kan je niets voor Suzanne doen en ik stel voor dat Heleen in jouw huis komt slapen en dan kan ze haar verzorgen, want jij kan dat niet. Op die manier houd je wel contact met je dochter. Bovendien kan Heleen dan ook nog voor jou zorgen, want met die twee gips verbanden ben je ook zeer beperkt.” Ik stond even verbaasd en voor ik er erg in had, kwam Heleen binnen met een weekend tas met kleding en liep naar de logeerkamer. Even later was ze terug en zei: “Ik heb met kantoor geregeld dat jij voorlopig thuis blijft met die gipsarmpjes, want je kunt toch niks doen. Ik trek voorlopig bij je in en ik heb verder ook een dictafoon mee, zodat jij je werkopdrachten kunt doen, die ik dan weer verwerk. Verder kan ik alles doen voor Suzanne en ik kan jou ook helpen met aankleden,, tanden poetsen, je rug ...