1. Wiedergutmachung


    Datum: 18-3-2020, Categorieën: Hetero Auteur: Marijn-simone, Bron: Opwindend

    ... jammerend verkrampte sterretjes. Met mijn spuitende pik neukte de Don Juan in mij al die carrièrekutten meedogenloos aan gort tot ze er dood bij neer vielen. Een krampachtig en uiteindelijk wanhopig schraal en eenzaam tijdverdrijf. Na afloop trok ik uitgespoten en uitgedroogd nog maar een biertje open.Ik wil allicht overbodig nog even opmerken dat ik in werkelijkheid niets in verkrachten zie. Ik zal dat nooit en nimmer doen. Lijkt me moeizaam gedoe. Het is maar een fantasie. Geboren uit frustratie omdat al die carrièrekutten het uiteindelijk niet zagen zitten met mij.Maar dit terzijde, Yvette was er met een handjevol vriendinnen tegen sluitingstijd verzeild geraakt. Ze was veruit de leukste van het stel. Ik wist meteen dat ik haar wilde. Een langharige schoonheid, eindeloos lange benen onder een pront blond kontje, grote dromerige ogen waarin ik de zee hoorde ruizen. Ik wilde haar, maar eigenlijk wilde ik haar nog veel liever meteen eindeloos lang met mijn lange lul heel diep in haar jeukende gleuf neuken. Liefst op staande voet, daar ter plekke. Een weinig reële gedachte, want de werkelijkheid is altijd zoveel trager. Kon ze mijn gedachten lezen toen ik de zee in haar korenblauwe ogen hoorde ruizen? Hoe dan ook raakten we tijdens de laatste ronde als terloops aan de praat.Het ging nergens over. Dat het buiten onbarmhartig koud was voor de tijd van het jaar en dat het morgen weer vroeg dag was. Nippen aan een glas, een glimlach om niks. Op de achtergrond klonk sweet dreams. ...
    ... Op staande voet neuken zat er niet in. Sweet dreams will be forever. Haar vriendinnen riepen al of ze meeging, ze hadden al een taxi besteld. Wil je niet niet met mijn taxi mee, vroeg ik toen brutaal (ik was trouwens op de fiets en zoals gezegd meestal vrij verlegen, maar dat zei ik niet). Weer die trage glimlach en ogen waarin ik de zee hoorde ruizen. Neen, lieve jongen, samen uit, samen thuis. Zo gaan die dingen verzuchtte ze met iets van spijt. Een laatste wanhoopspoging van mijn kant, nooit geschoten is altijd mis, en morgenavond dan? We kunnen ergens samen wat eten als je wil. Ja, dat kunnen we doen, bel me maar. Ze gaf haar nummer dat ik meteen met mijn aaifoon belde. Okidoki, dan heb je mijn nummer ook. Terwijl ze dat met mijn naam erbij opsloeg, maakte ik zonder dat ze het zag een snapshot. Yvette, kom je nog, de taxi komt eraan riepen haar vriendinnen die al half buiten stonden. Haar lippen stulpten zich op het laatste moment onverwacht vochtig warm vol geheimen vluchtig, vederlicht vlinderend tegen de mijne aan. Bel me morgen, tussen zes en kwart over, geen minuut eerder, geen minuut later. En anders gaat het over, afspraak is afspraak bij mij, ik moet weten wat ik aan iemand heb. En ze zweefde weg. Op haar blonde benen, eindeloos lang.En toen de taxi om de hoek verdween, stapte ik op de fiets. Thuis met nog een biertje op de bank heb ik me twee keer wezenloos afgetrokken. Zij keek met een vaag trage glimlach goedkeurend hoe ik klaarkwam terwijl ik op mijn aaifoon in ...
«1...345...32»