Verborgen Verlangens - 2 - Sex Verhalen

Verborgen Verlangens - 2

... zwaar woord, maar net dan strooit hij wel eens met complimentjes. Vooral over mijn werk, heel af en toe ook over een bloesje dat ik draag. Of eenmalig zelfs over mijn pumps. Dat was een beetje bizar, maar ik was wel vereerd, ze hadden ook best wat geld gekost...Hij doet aanvankelijk alsof er gisteren niets gebeurd is, maar wanneer ik het helemaal niet zie aankomen, komt hij mijn richting uit en confronteert hij mij met de "naakte" feiten. Hij ziet er niet boos uit, hij kijkt mij glimlachend aan. "Leuke namiddag gehad gisteren? Als de baas van huis is... dansen de muizen? Of was er toch een poes aanwezig?" Die zit. Mijn nochtans veelbespraakte persoonlijkheid zwijgt nu in lange zinnen. Gelukkig staat zijn mond niet stil. "Lindsay, ik kan niet tolereren dat je tijdens de werkuren naar seks kijkt. Seks bekijk je thuis, of beter nog, doe je thuis. Ik betaal jou, ik betaal jou goed, dan verwacht ik dat je tijdens die betaalde uren goed werk levert. Duidelijk?" Mijn mond weigert elke medewerking, gelukkig slaag ik er nog net in om mijn hoofd op en neer te bewegen. Als een kind dat een lesje krijgt.Net wanneer ik denk dat het ergste voorbij is, komt de volgende vraag: "Cuckolding, Lindsay? Was dat toevallig of heb je dat bewust gezocht?" Ik voel mij een beetje verongelijkt, hij heeft echt in detail nagezien welke filmpjes ik bekeken heb. Tegelijk moet ik niet verontwaardigd zijn, wie is hier de grote schuldige? Ik verman mij en probeer zo goed als mogelijk uit te leggen dat het ...

... puur toeval is, dat ik een paar keer te veel heb doorgeklikt.Hij weer: "je hebt er wel een tijdje naar gekeken. Ik dacht dat je dat wel interessant vond. Dat is het trouwens ook." Knipoog.Echt? Knipoogde hij nu naar mij? Of hij heeft drie flessen wijn gedronken, zodat zijn grenzen aangetast zijn, of hij maakt een niet eens zo subtiele toespeling. Dat eerste is weinig waarschijnlijk, hij praat als een geheelonthouder. Niet dat hij zich geheel onthoudt van enige spanning, want daar zit ik dan.Hij gaat weer aan het werk alsof er niets gebeurd is. Ik probeer hem te evenaren, maar ik fake gewoon. Ik kan niet meer werken op zo'n manier. Oh, ik fake anders nooit hoor. Zeker niet bij mijn vriend. Als het hem niet lukt, dan moet hij maar wat harder zijn best doen. Ik ga echt niet doen alsof, anders denkt hij nog dat hij goed werk heeft geleverd.Ik ben blij dat ik naar huis mag. Ik ben opgelucht dat er van ontslag geen sprake was, maar tegelijk voel ik een soort van spanning in mijn onderbuik. Steeds meer. Het begon als een zeer genante opmerking in mijn richting en die knipoog maakte het plaatje compleet. Toch wordt het meer en meer een soort van fantasie. Niet dat ik dat tijdens de avondrituelen tot uiting breng. Koken, dochter in bed stoppen, boekentas maken, ... Zelfs naast mijn vriend op de bank beheers ik mij en doe ik zo normaal mogelijk.Eerlijk? Ik ben een beetje opgewonden door het voorval vanmiddag. Het beeld nestelde zich langzaam in mijn hoofd en ik krijg het er niet meer uit. ...