Wildcard - Sex Verhalen

Wildcard

Hoe is het zover kunnen komen vraag ik mezelf af. Met trillende handen neem ik het glas whisky op van de salontafel en kruip terug in de zetel, de plaats waar ik al een uur aan het bijkomen ben van wat er gebeurt is. Op het moment dat ik het glas tegen mijn lippen zet en ik de geur van de drank ruik, bedenk ik me dat het verdomme de fout van de whisky is. Ik zet het glas ruw terug op de salontafel, … te ruw. Er morst een klein beetje whisky uit het glas en loopt tot tegen mijn hoge hakken die nog steeds nonchalant op het tafeltje liggen. Ik kan tientallen zondebokken zoeken voor vanavond. De whisky, mijn arrogante baas, mijn onnozele ex, mijn beste vriend maar ik weet dat de echte oorzaak bij mezelf ligt. Ik steek een sigaret op die ik vind langs de zetel; Waarschijnlijk nog van hem. Ik rook al lang niet meer, maar als er zoveel dingen verandert zijn op een paar uur kan dit er ook nog wel bij denk ik bij mezelf. Bij de eerste inhalering doen mijn longen pijn en hoest ik de rook terug uit. Dadelijk doof ik de sigaret en sta op om naar de wc te lopen. De koude vloer doet deugd aan mijn blote voeten. Als ik in de spiegel kijk op de wc zie ik mijn verwarde blonde haren die de wallen onder mijn groene ogen maskeren. Wat een puinhoop. Gelukkig is het vrijdag nacht en moet ik morgenvroeg niet op om te gaan werken. Wat voor zin zou het ook hebben als ik nog zou gaan werken. “Je past niet in het team, je moet opener zijn, socialer.” had mijn baas me verweten vandaag na mijn ...

... evaluatie. Ik stond wel aan het hoofd van mijn team, en onze doelstellingen waren allemaal gehaald maar toch waren ze niet tevreden. De teamgeest ontbrak volgens hun. Dit was dan de dank voor een wekelijkse 60 uren week om maar te zwijgen van de uren dat ik in het weekend zat te werken. “Neem wat pauze, laat u eens gaan, het zal u goed doen.” Was de uiteindelijke raad van mijn baas. Met andere woorden. Je hebt mij goed laten verdienen maar ik ga u toch een tijdje op non actief zetten. We zullen maar niet vermelden dat mijn ex toevallig zijn broer is, alsof dat dit er niets mee zou te maken hebben? Alleen al door aan hem terug te denken barst er een woede in me los en heb ik zin om iets stuk te maken. Iets van hem. Dat is de beginreden van de fles whisky die ik heb geopend. De fles hoorde bij zijn speciale en dure collectie waarvoor hij de tijd nog niet heeft gehad om deze uit het huis mee te nemen toen hij hier vertrok. Hij was te gehaast om bij zijn nieuwe verovering te zijn om alles mee te nemen. Als ik neerzit om te plassen merk ik dat ik onder mijn zwart kleedje geen ondergoed draag. terug in de woonkamer zie ik mijn slipje ook nergens liggen, ook niet op tafel en ik vraag me af of hij het heeft meegenomen. Meegenomen als trofee, … als aandenken aan de nacht dat hij vrij spel kreeg. Ik vraag mij af of hij nu nog onder de noemer van “beste vriend” valt. Kan dat nog na zoiets? Ik neem mijn gsm van de koffietafel en lees het bericht opnieuw dat ik hem gestuurd heb. Het bericht ...