Mijn Gedachten Aan Jou - Sex Verhalen

Mijn Gedachten Aan Jou

... ziek een man ook is, of hoe ver van het pad der normaalheid afloopt, een knuffel of een kus op de wang van je moeder doet wonderen. - "morgen, deze morgen, moeder", was mijn antwoord terwijl ik een kop koffie inschonk. "Hoe was je avond?", vroeg ze mij, "nog een leuk meisje leren kennen?" ik wilde mijn kans met Ava nog niet verpesten dus mijn antwoord een nonchalante nee. maar het zaad had de mentale eicel bevrucht en mijn gedachten voor de dame van gisteren, Ava, waren geboren. De rest van de weggegooide ochtend verliep rustig, opzoek naar de gewone dingen zoals, mijn autosleutels, mijn sigaretten en bovenal mijn telefoon. Mijn geheugen liet mij in de steek, ik wist niet meer of ik het nummer van Ava had gevraagd. na een zoektocht en wat advil tegen de hoofdpijn was de telefoon gevonden. ik keek door mijn contacten mee en tegen mijn grote spijt stond er geen"Ava" tussen. mijn moed zakte nog dieper in de schoenen dan al mijn fouten opgeteld en uitgescheten. "fuck, ik had haar nummer moeten vragen", zei ik hardop. Ergens in perfect begin had Ava ook deze gedachten moeten hebben. Zij had toch ook wel hetzelfde moeten denken als ik. tegen de klok van negen stapte ik in mijn auto en probeerde terug te halen waar ik haar die nacht ervoor had afgezegd. de auto reed, ik nam deel aan het verkeer, toch kon ik mijn hoofd er niet goed bijhouden. Wilde zij wel dat ik onaangekondigd aan haar deur stond om haar nummer te vragen. Ging ik nu niet te ver in mijn denken? zou ze het leuk ...

... vinden? Moet ik dit wel doen? waar de fuck woont ze?, dit waren vragen die in mijn hoofd rondspookte. Na een tijdje in haar buurt te hebben rond gereden en de benodigde belangstelling te hebben gekregen van nieuwsgierige buurtbewoners - Het is en blijft moergestel he.- vond ik de straat met daarin haar huis. ik verminderde vaart bij haar huis.ik stapte uit en liep richting haar voordeur. ik belde aan en wist eigenlijk niet wat ik deed. "Wat doe ik in hemelsnaam met mijn leven?", ging er door mijn hoofd. aan dat denkend kreeg ik de slappe lach. het was een nerveuze lach, het was een lach die werd gevoed met adrenaline in plaats van humor. Het was een lach van pijn, misschien deed ze open en deed ze gelijk de deur dicht zodra ze mij zag. Misschien was ze niet eens thuis. het duurde lang voordat de deur openging. het leek mij eeuwig te doen, het moment moest niet langer dan een paar minuten duren. De deur ging open en daar stond zij, Ava, in haar badjas, met volgens mij er niks onder. Niet dat mij dit tegen viel. -Ik noem het als observatie.- "hoi, Ava", zei ik terwijl ik haar bekeek in de deurpost, "ik ben gisteren vergeten je nummer te vragen". ze lachte, zelfverzekerd, "waarom kom je niet even binnen?", vroeg ze. een antwoord waarop ik maar al te graag hapte. ik liep achter haar aan en keek verlekkerd naar kont, gehuld in haar badjas. we liepen haar door naar de woonkamer. "mijn ouders zijn niet thuis. ga lekker op de bank zetten" zei ze zonder mij aan te kijken. ik liep de ...