De gravin - deel 2 - Sex Verhalen

De gravin - deel 2

... Wetend dat de graaf, haar echtgenoot, geen problemen had met de manier waarop zij haar sexuele behoeftes bevredigde, genoot zij ook van Klaas' stevige handen op haar borsten. "Oh jongen, wat neuk je me lekker!" riep Marianne vol genot uit. "Ja? Doe ik het goed?" "Je doet het fantastisch, echt waar! Ik geniet zó van die heerlijke lul van je in mijn kut! Wil je mij wel vaker neuken, Klaas?" "Jawel!" hijgde hij opgewonden, genietend van de stevigheid van haar borsten. "Fijn! Dan gaan we neuken als we er zin in hebben, goed? Want jij kunt mij geven wat ik zo hard nodig heb, jongen." "Echt waar?" "Echt waar! En dan gaan we allerlei leuke spelletjes doen; ik ga je alles leren, en dan gaan we van elkaar genieten. O jongen, wat neuken we toch héérlijk!" "ja, nóu! Kom 'es wat dichter bije me, ik wil aan je borsten sabbelen." Geil lachend boog Marianne voorover, terwijl zij hem bleef berijden en deed wat hij vroeg. Klaas hapte naar haar tepel en begon er heerlijk op te sabbelen en te zuigen. Hij wist nog niet dat de gravin daar hypergevoelig was en dat zij daar bloedgeil van werd. "Ik heb de borst van de gravin in mijn mond." merkte hij tussen twee happen op. "En ik heb de lul van de tuinman in mijn kut." lachte Marianne heet. "Ben ik jouw tuinman?" vroeg hij lachend. "Ja, jij bent nu even mijn privé-tuinman. Je bent zaadjes aan het zaaien en ik wil dat je nú gaat spuiten!" Met haar ervaren kutspieren bewerkte Marianne zijn eikel en zag zij aan zijn gezicht, dat zijn climax met ...

... rasse schreden naderder. "Kom maar, jongen." zei ze zacht, "Kom maar lekker klaar, en spuit mijn kut goed vol! Ik wil al het zaad van je hebben, tot de laatste druppel toe!" "Marianne, ik kom kláár!" riep hij hijgend, van genot en opwinding hard in haar borsten knijpend. "Jáááá, kom maar! Kom klaar in mijn kut! Spuit me helemaal vol!" riep Marianne, die zelf voor de zoveelste keer ook heerlijk en overweldigend klaarkwam. Zij zou er nog wel achter komen hoe ver zijn uithoudingsvermogen ging. In de daarop volgende weken leerde de gravin haar nieuwe tuinjongen van een heel andere kant kennen. Zij had in het dorp het nodige over hem gehoord en daaruit begrepen, dat de dorpelingen hem niet hoog hadden. Maar tot haar grote verbazing ontpopte hij zich op de graafie als een jongen, die heel wat slimmer bleek te zijn dan zijn dorpsgenoten dachten. Goed, Klaas was iemand die de kost met zijn handen in plaats van met zijn hoofd moest ver-dienen. Maar voor het werk, dat hij op de graafie moest doen, bleek hij over ruim voldoende kennis van zaken te be-schikken. Op een morgen, waarop zij hem had gevraagd het gras te maaien – een klus waar hij de rest van de dag mee be-zig zou zijn – bleek de motor van de maaier elke dienst te weigeren. Marianne wilde de reparateur al bellen, toen Klaas plotseling zei: "Wacht maar even, want ik zal er zelf eerst wel even naar kijken. Bellen kan altijd nog, want dat kost geld." Dat Marianne en de graaf over meer dan voldoende geld beschikten was voor hem geen ...