Roman[tische] Pulp - Sex Verhalen

Roman[tische] Pulp

... vrouw. Ze had een oude rafelige doek om zich heen geslagen en ze keek speurend rond.Het leek er veel op of ze iets zocht. Toen ze bij de trap stond die toegang gaf tot mijn huis, bleef ze stil staan.Ze zocht houvast aan de houten leuning van de trap die naar boven leidde en leek bijna in elkaar te zakken.Langzaam in een bijna dramatische beweging liet ze zich op de grond zakken en keek naar de zee.Ze wreef haar haren uit haar gezicht en sloot even haar ogen, net of ze luisterde naar het water dat op het strand spoelde.Ik liep rustig naar beneden om te vragen of het wel goed met haar ging. Een beetje bezorgd om de vreemde passant was ik wel. Het was warm in de brandende zon en kon me voorstellen dat als je er een lange tijd in liep, uitdroging een mogelijkheid was. Je wist het tenslotte nooit.Ik sprak haar aan en ze keek me verstoord aan. Ze trok de doek wat strakker rond haar fragiele schouders net of ze haar lichaam voor me wilde verbergen. “Wil je soms wat drinken?“ vroeg ik. Haar blik verstrakte, en in haar donkere ogen zag ik een uitdrukking naar het leek van een schuw dier toen ze me aan keek.Ze wende haar blik weer af en keek naar de zee. Het was me al snel duidelijk dat er met de vrouw geen comminucatie mogelijk was en ik stond op om terug te gaan naar mijn huis. “Goed Meneer.“ hoorde ik haar plotseling achter me zeggen. Ik draaide me om naar haar toe en ik zag dat ze opstond. “Mag ik mee?“ vroeg ze in gebroken Nederlands. Ze hield de trapleuning stevig vast en ze ...

... volgde, terwijl ik haar vraag niet beantwoord had, voetje voor voetje naar boven.Nu ze zo dichtbij was kon ik zien dat ze niet bepaald kleding droeg die aan onze standaard voldeed.Rond haar heupen droeg ze een donkerrode rok met allerlei geborduurde figuurtjes, aan haar voeten had ze een paar versleten sandalen, en rond haar schouders droeg ze dat grijze rafelige kleed, dat op verschillende plaatsen gescheurd was. Wat ze onder het kleed droeg kon ik niet zien omdat ze zich angstvallig bedekte.Toen we boven waren nodigde ik haar uit om te gaan zitten in een makkelijke stoel op mijn veranda.Het blocnote bergde ik op. Ik gaf haar een glas water wat ze binnen enkele ogenblikken gulzig naar binnen klokte, net of het al heel lang geleden was geleden was dat ze gedronken had. Ik schonk haar nog een keer in toen haar glas leeg was, ging tegenover haar zitten. Ik zag dat ze koperkleurige armbanden droeg en rond haar enkel zat een dun goudkleurig kettingtje. Toen herrinerde ik me een berichtje dat ik gelezen had in de ochtendkrant.Er was een groep Roma’s hier in de buurt neergestreken. Reizende mensen die opgejaagd werden van stad naar stad, van land naar land. Één zwervend volk dat als outcasten van de maatschappij een bestaan op probeerde te bouwen. Zonder succes. hun reputatie was niet echt goed. Ze stonden te boek als stelend, als oplichters en wat al niet meer. Een volk dat koste wat het kost probeerde te overleven. Er was in het artikel geschreven dat je beter afstand van deze mensen ...