Het broekje van de buurvrouw (deel 1 van 2) - Sex Verhalen

Het broekje van de buurvrouw (deel 1 van 2)

... zegt ze, waarop mij iets begint te dagen, echter wat ze precies bedoeld is nog niet helemaal duidelijk. Mijn verwarring moet leesbaar zijn van mijn gezicht, want Ashleigh zucht, alsof het mijn schuld is dat ik het niet begrijp, maar ze legt het daarna wel uit, al is het in wel hele korte bewoordingen, want ze zegt “Henry rommelt op zee wat aan, dus hij vind het goed als ik ook wat aan rommel”. “Aanrommelen” herhaal ik, alsof het een vies woord is. Ashleigh knikt. “Zijn er veel vrouwen op zo’n boorplatform dan?” vraag ik nieuwsgierig. “Nee, maar Henry is niet zo kritisch” zegt Ash, waarbij ik duidelijk een bepaalde afkeer waarneem. “Alleen lelijke vrouwen?” vraag ik gissend naar meer duidelijkheid. “Of mannen” zegt Ash, waarop ik direct besluit niet verder te vragen, want ik heb de indruk dat Henry biseksueel is en dat Ash hier niet blij mee is, dus om haar gemoed niet nog negatiever te stemmen, staak ik mijn vragen in deze richting. “Weet hij van ons?” vraag ik. “Nee, niet van jou, maar ik heb hem wel verteld dat ik met iemand iets gedaan heb” zegt Ashleigh, waarbij ik me niet aan de indruk kan onttrekken, dat ze niet echt specifiek geweest is in haar uitleg naar Henry. “En dat vind Henry goed?” vraag ik ietwat verbaasd, want als ik zelf een vrouw zou hebben als Ashleigh zou ik haar nooit en te nimmer willen delen. “Ik denk dat hij het zelfs niet geloofd” zegt Ashleigh, duidelijk teleurgesteld. “Jij kunt toch elke kerel krijgen die je wilt” complimenteer ik haar indirect. ...

... “Daar denk Henry anders over” zegt Ashleigh, die duidelijk niet weet of ze blij moet zijn met mijn compliment, of teleurgesteld over haar man, die haar duidelijk niet op waarde weet te schatten. Er valt een stilte, waarin Ashleigh weemoedig naar een punt naast me kijkt. Niet wetend wat ik aan moet met de situatie zeg ik plompverloren “ik vind je mooi”. Haar blik richt zich direct tot mij. Ze kijkt me even onderzoekend aan, waardoor ik zelfs verlegen wordt, want haar aftastende blik maakt me onzeker. “Waarom ben je eigenlijk gekomen?” vraagt Ash. “Omdat je me uitgenodigd hebt” antwoord ik terecht. “Je had ook weg kunnen blijven” beargumenteerd Ash de reden van haar vraag. “Klopt” antwoord ik “maar na hetgeen er tussen ons heeft plaats gevonden, vind ik het logisch om op je uitnodiging in te gaan”. “Waarom?” vraagt Ash kortaf. “Je fascineert me” antwoord ik eerlijk, waarmee ik me kwetsbaar opstel. Er verschijnt een voorzichtige glimlach op haar gezicht, dus ik glimlach schaapachtig terug. “Fascinatie” herhaalt Ash op een welhaast dromerige toon, waarna ze kort een stilte laat vallen en zegt “terwijl mijn eigen kerel me al bijna 2 jaar niet ziet staan”. “Serieus?” vraag ik verrast. “Tsja, mijn huwelijk zal niet zo lang meer stand houden, ben ik bang” zegt Ash, waar ik eerder de indruk had dat ze echt gelukkig zijn met elkaar. Wederom valt er een korte stilte, die ik onmogelijk durf te verbreken, aangezien Ash wederom glazig langs me af kijkt. Plots richt ze haar blik tot mij. Ze ...