Bettina
Datum: 6-12-2017,
Categorieën:
Verzoek verhalen,
Auteur: woody, Bron: Gertibaldi
Ik zit op een verjaardag het ontzettend niet naar m’n zin te hebben. Het is zo’n verjaardag waar je voor je fatsoen niet onderuit kan. Oubollige gesprekken over politiek, hoe slecht we het in Nederland hebben en ga zo maar door. De jarige is een al wat oudere man met allemaal middenstanders als ‘vriend’. Als ik van het toilet in de gang af kom, gaat de voordeurbel, “ik doe wel even open”, roep ik. Het zeikt van de regen en voor de deur staan twee, mij onbekende, mensen voor de deur, “wat een weertje zeg”, bromt de mannelijke helft als die zijn jas uitschut en niet eens de moeite neemt zijn vrouw te helpen. Ik neem haar jas aan en terwijl de twee naar binnen gaan, wil ik de deur sluiten als ik tegendruk voel. Hem weer openmakend, staat er een meisje voor de deur, “sorry, sorry”, zeg ik, de deur wijd voor haar openend. “geeft niet, ik ben het gewent”, zegt ze zacht. Terwijl ik haar jas aanpak en wat uitschut, vraagt ze met dezelfde zachte stem, “waar is hier het toilet?’. Ik klop op de betreffende deur en even haar blonde vochtige krullen wat in fatsoen brengend, kijkt ze me met een verlegen lachje aan, “merci”, zegt ze. Ik hang haar jas op terwijl ze het toilet in verdwijnt. Weer in de kamer komend, pak ik een pilsje en zak weg in een 2-zitsbankje die bij de muziekinstallatie staat, een beetje weg van het gekissebis van de rest. Het blad ‘Oor’, van een tafeltje pakkend, begin ik wat te bladeren als ik naast me hoor, “mag ik hier komen zitten?”. Bladerend kijk ik op en zie ...
... het meisje van daarnet staan, “tuurlijk”, zeg ik en schuif wat op. Als ze naast me zit leg ik het blad weg en draai me wat naar haar toe, “hoi, hoe heet je?”. Haar jeansrokje, niet helemaal lukkend, wat naar beneden trekkend over haar zwartgekousde benen, zegt ze, “Bettina, en wie bent u, ik bedoel wat bent u van Joop?”. Ik kijk het drukke gelijk willen hebbende gezelschap rond, “ik heet Tom, een goede kennis, zeg maar, en jij?”. Een been over de ander slaand, waaroor ik nu zie dat ze korte suède laarsjes met een bontje draagt, “de dochter van een oude studievriend van Joop. Mijn ouders hadden geen vervoer en met dit weer wilden ze niet lopen”. Ik ga wat achterover leunen tegen de zijkant van de bank en kijk haar wat beter aan. Leuk koppie, niet te groot, lekker lijfje en een paar prachtige heel lichtbruine ogen. “je hebt een van de 7 schoonheden, bruine ogen en blond haar”, zeg ik naar haar glimlachend. Ze trekt haar schouders op, “je kunt maar wat hebben”. Ik proef iets van ‘het zal allemaal wel’ als ik vraag, “wil je wat drinken meis”. Weer kijkt ze me op een bepaalde manier aan, “colaatje?”. Ik klop even op haar arm, “iets erin?”. Snel kijkt ze richting haar vader, “als het stiekem kan?”. Er breekt zowaar iets van een lachje door en ze krijgt daarmee een heel lief gezicht. Ik sta op, klets even in het voorbijgaan met Joop en schenk een cola met een kleine tic voor Bettina in. Als ik terugloop zie ik voor het eerst wat een lekker ding het is. Ze zit wat aan de zoom van haar ...