De avonturen van Hannah (7, slot) - Emma
Datum: 3-2-2020,
Categorieën:
Tieners
Auteur: Hannah, Bron: Gertibaldi
Ik, Peter, 40 jaar, ben het weekend gebruikt door mijn dochter Julia. Voor haar ben ik Hannah, een teefje, zeker nadat ik onder goedkeurende blikken van haar en onderbuurvrouw Sanne genomen ben door mijn onderbuurman. Mijn vrouw Anne komt terug van haar ‘werk’ op vrijdag en zaterdagochtend en een bezoek aan haar moeder. 1. “Hoi, ik ben thuis. Julia, Peter, ik ben er.” “Hai, mam, was het leuk? Hoe ging het met oma? Heb je veel gedaan?” “Ik vertel het zo. Waar is je pappa?” “Die was zich net aan het omkleden.” “O, wat raar, zo midden op de dag. Had hij gesport, of zo?” Ik hoor hen beneden praten terwijl ik op de verdieping erboven ben, waar de slaapkamers zijn. Ik heb me daar als een haas en in volslagen paniek ontdaan van mijn pruik, jurk, jarretelgordel en beha. Die had ik nog aan na de beurt die Donald, mijn onderbuurman mij zojuist gegeven heeft, terwijl zijn vrouw Sanne en mijn dochter Julia blij toekeken. Ik heb snel-snel mijn nagels schoon gemaakt en een spijkerbroek en shirt aangetrokken. Ik loop de trap af, en ga naar de hal. Ik zie Anne staan. Wat een prachtvrouw. Ze heeft een blouse en spijkerbroek aan. Om haar cup-C borsten zit een zwarte beha die door de blouse enigszins zichtbaar is. Haar broek zit strak om haar kont en haar buik. Ze is voller op haar buik en haar kont, ze is een schoonheid. Ook al hebben de afgelopen dagen 10 mannen haar kut en mondje gevuld, toch zou ik niets liever doen dan haar te nemen. Ik geef Anne een kus. Ze kijkt me aan met een blik ...
... waaruit ik begrijp dat er iets is. Ik zie ook aan het gemene lachje van Julia dat er iets is. “Heb je een leuk weekend gehad, Peter?” vraagt Anne, als we aan de keukentafel zijn gaan zitten. Mijn dochter is me voor. “We hebben een paar geweldige dagen gehad. Zo is het toch, Hannah?” Jezus, wat nu, waarom spreekt ze me nu nog aan met mijn femme naam. Dit gaat helemaal mis. “Ja, mevrouw”, zeg ik, en merk vervolgens wat voor een flater ik heb begaan. Op mijn vrouw’s gezicht verschijnt een brede grijns. “Nou, jullie hebben echt plezier gehad, merk ik. Je ziet er ook nog zo mooi opgemaakt uit, lieverd. Ben je vergeten je mascara en eyeliner af te halen. Grappig, hoor”, zegt ze met een lachje. Ik word vuurrood, en wil het liefst in een luik onder de grond verdwijnen. “Heeft Hannah het goed gedaan, Julia?” “Fantastisch, ik heb niets hoeven doen. Ze was er helemaal voor mij. Ik had niet gedacht dat pappie er zo’n leuk meidenweekend van wilde maken.” 2. “Hannah”, zegt mijn vrouw, “Schenk mij een glas witte wijn in, en Julia een cola.” Verdikkie, ik word nu ook al door Anne gecommandeerd. Of beter, ze commandeert niet, ze zegt het met zo’n vanzelfsprekendheid dat ik het moet doen. Als ik terugkom met de drankjes zitten de vrouwen gezellig op de bank te keuvelen. Ik wil bij hen gaan zitten. Als ik de strenge blik van Julia zie, ga ik gauw weer staan. Mijn vrouw kijkt me aan met een glimlachje. Ze geniet van de behandeling die onze dochter mij geeft. Mijn dochter zegt met lieve stem tegen ...