1. Alex Van De Klas


    Datum: 3-2-2020, Categorieën: Tieners Auteur: Noor, Bron: Opwindend

    ... zwembad? Wat denk je wel dat je Nora zo behandeld?!” Alex keek op, zag ons allebei voor haar staan en zuchtte. Wat was hier aan de hand? Alex was niet zoals altijd nors en gesloten, ze keek verdrietig en onzeker.“Toe Alex,” zei ik zacht, “ik weet niet wat ik moet denken. Waarom heb je mij gekust?”Dit had Alex blijkbaar niet verwacht! Ze bleef stil zitten en ik zag een traan naar beneden rollen. Impulsief hurkte ik voor haar neer en nam ik haar hand vast. “Alex, vertel het me alsjeblief….” Haar blik ging van mij naar Silvy en terug. “Ik…. ik…. ik kan het niet, sorry!” klonk het stamelend waarop ze rechtsprong en wegrende. Verbaast keken Sil en ik haar na. Wat had dit te betekenen?Met de laatste bel eindigde de schooldag maar nog steeds wisten we niets meer. Alex was niet meer in de klas verschenen. Na een laatste opmerking van de leerkracht vooraan stormde iedereen naar buiten. Samen met Silvy liep ik naar de fietsenstalling om onze fietsen te halen en naar huis te gaan. De hoek omlopend stonden we plots voor Alex. Ze zag eruit alsof ze een hele tijd had gehuild. Haar make-up was uitgelopen en ze had allemaal zwarte strepen onder haar ogen. “Alex? Wat doe jij hier?” vroeg Silvy verbaasd. “Ik…. Het spijt me Nora…. het spijt me zo….” stamelde Alex waarop de tranen weer over haar wangen liepen. Geschrokken liep ik naar haar toe en sloeg een arm rond haar schokkende lichaam. Ze draaide zich naar me toe en greep me hard vast, nog steeds hartverscheurend wenend. Silvy keek me ...
    ... vragend aan maar ik wist ook niet wat er aan het gebeuren was. Na wat wel een eeuwigheid leek bedaarde Alex wat en hield me minder krampachtig vast. Silvy was ondertussen naast ons komen staan en keek nu ook eerder bezorgd dan kwaad. “Gaat het al wat beter?” vroeg ze en Alex knikte. “Misschien kunnen we naar mijn thuis gaan en daar wat praten?” stelde ik voor terwijl ik Alex nog steeds in mijn armen hield. Ze keek twijfelend maar knikte toch ja. Ik gaf haar mijn zakdoek zodat ze haar tranen kon drogen en deed ondertussen mijn fiets van het slot. Even later stapte Silvy en ik, met onze fiets aan de hand, samen met Alex de poort uit en de straat op.Na een kort ritje, waarbij Alex achterop zat bij Silvy, kwamen we bij mijn huis aan. Mams was naar een cursus in de stad en paps werkte tegenwoordig bijna altijd laat. We hadden het huis dus voor ons alleen. Eenmaal binnen nam ik voor ons alle drie wat te drinken en een pak koeken uit de keuken. Alex had de hele tijd niets meer gezegd maar toch leek ze mij meer…. gerustgesteld. We nestelden ons in de zetel in de woonkamer en ik deelde koek en drank uit. Het was uiteindelijk Silvy die zich niet langer kon inhouden en aan Alex vroeg “Wil je ons nu vertellen wat er aan de hand is Alex?”Even leek het of die zich weer zou afsluiten maar dan zuchtte ze en keek mij aan. “Ik meen het echt Nora, het spijt me dat ik zo…. opdringerig deed. Ik…. ik dacht…. Ik wou je….” Duidelijk zoekend achter woorden keek ze strak naar de grond. Ik stak een hand uit ...
«12...789...»