Van de Een Komt de ander 20 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 20

... op mijn duimpje kende en met een auto die nog geen landweggetje aankon. Paula offerde zich volgens Eva, echt op door haar plichten te verzaken. Gniffelend antwoordde deze dat een ieder zijn prioriteiten had. "Ja", zei Loesje daarop, "reken maar dat ik ook nog de ziekenkaart neem. Ik betaal er niet voor niks voor." Eva waardeerde plagend hun opofferingslust en plichtsbesef. Zelfvergenoegd lachend zei ze dan ook, dat zij twee keurige leraressen lekker bedorven had met haar eigen grafelijke decadentie. Tot Eva's vermaak en waardering zei ik overtuigd, "Pierre had gelijk. Werken is wel aardig er moest alleen niet zoveel vrije tijd in gaan zitten." Eva zoende mij en zei dat we lekkere levensgenieters geworden waren. Het leven was echt te kort om je lang bezig te houden met kutakkefietjes als geld voor een ander te verdienen. Dat werd namelijk nergens gewaardeerd. De meeste firma's behandelden hun werknemers toch als een boer zijn kippen. Als ze bijna uitgelegd zijn worden ze zonder pardon opgeruimd. Daarbij komt ook nog de hypocriete houding ten opzichtte van de arbeidsomstandigheden en voorwaarden. Menig organisatie zou terecht op zijn strot staan als dieren op een dergelijke manier behandeld werden, maar met mensen moest het allemaal maar kunnen. Nadat Eva haar visie op die door haar zo gehate, verrekte huichelachtige samenleving verkondigd had, vroeg zij of Loes mee naar boven ging. In het deurgat draaide Eva zich nog even om en greep zich als een paaldanseres vast aan het ...

... kozijn. Verleidelijk lachend aan de deurpost hangend zei ze, "Och kom maar Loesje, die twee hebben nog veel belangrijkere dingen te doen dan wij. Laat ze zich er maar even geestelijk op voor bereiden. Het is ook een hele onderneming met dit barre weer gezellig naar Wittem te rijden.." Wij schoten in de lach. Het barre weer waar wij door moesten werd namelijk een prachtige zomerdag! Paula keek mij liefdevol aan en zei dat ze zich er echt op verheugde. Ze was gek van mijn terreinwagen. Het was volgens haar een "egt blietse kiebel'. Paula doorspekte de laatste tijd haar zinnen met dialect uitdrukkingen. Het hoog Hollands was er definitief van af. Zij leerde ook van Eva gestaag het Letzenburger net als Loes en ik. Ik dacht even terug aan ons reisje in die veewagen. Daar hadden Eva en Vera ons taalgebruik geanalyseerd. Paula had toen besloten zich ons dialect en het Letzenburger eigen te maken. Vastberaden was zij aan het leren gegaan. Dit wierp al binnen korte tijd zijn vruchten af. Op school had al een van haar leerlingen gevraagd of zij van Nijmegen of zo kwam! Haar nu onvervalste zachte G bracht hem op dat idee. Paula had dat als compliment opgevat en met een vooruitziende blik gezegd dat ze eigenlijk Luxemburgse van geboorte was. De knaap had daarop gezegd dat hij het erg knap vond dat zij zo goed Nederlands sprak. Hij was zelf in Luxemburg geweest en had er daar tot Paula's opluchting geen touw aan kunnen vast knopen. Paula keek mij vriendelijk onderzoekend aan tijdens mijn ...