Van de Een Komt de ander 20 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 20

... maar drie uurtjes les te geven". zeker niet na die afgelopen nacht met jullie." Nu wist ik ook wat zij gisteren nog even zo vlug moest. Ik had Paula dus bijna betrapt bij haar actie. Achterin kijkend zag ik dat ze echt aan alles gedacht had, zelfs aan maden. Deze zaten mooi in een koelbox gezellig bij een paar broodjes verpakt. Hoe ze aan die maden gekomen was, was me een raadsel. Maar dat wist je bij Paula toch nooit. Ze keek lachend toe hoe ik inspecteerde of alles er was en zei glunderend, "Die maaien heb je te danken aan An. Ze vond het zonde om dat knabbelbot van ons weg te knikkeren en had het voor de vos achter de schuur gedumpt. Ik heb ze er maar uitgepeuterd, ze zijn toch goed hê?" Ik kuste Paula en zei dat ze klasse waren. Ze hadden precies de goede maat. Niet te klein en niet te rijp. Ze kronkelden als een gek toen ik even de zon erop liet schijnen. Bepakt en bezakt liepen we naar ons plekkie toe. Gezellig herinneringen ophalend bereikten wij het populieren bosje en de hoge rietkraag. Paula wees verstolen glimlachend naar de plek waar wij gevreeën hadden. Met een frivool lachje zei ze, "Kijk daar heb ik lol gehad. Toen dacht je nog een buitenkansje te hebben om eindelijk eens een echte lesfiets te mogen neuken." Ik lachte maar eens, ze had gelijk. In mijn arrogantie had ik toen echt gedacht een echte pot te krijgen. Eentje die alleen voor mij door haar knieën ging omdat ik het was. Nu wist ik beter. Zij hadden het van te voren netjes besproken om mij er eindelijk ...

... toe te bewegen hen beide als vrouw te zien. Hun kinderwens was oprecht en tegelijk een goede reden om mij ervan te overtuigen. Paula lachte bij mijn overpeinzingen en nam ook een hengel. Ik zei, "Hè, je bent strafbaar jij" je hebt geen visakte." Waarop Paula kort zei dat ik toch geen smeris meer was en anders zou zij zelf wel een bon uitschrijven. Ik keek haar olijk aan en wist wel een wederdienst te verzinnen waartoe zij graag bereid zou zijn. Lachend haalde ze op. Er spartelde een voorntje aan haar haak. Ik onthaakte hem en zette het visje terug. Met een klap van zijn staart schoot het visje de rietkraag in. Paula keek hem na en zei, "Wat een levenslust zo'n klein ding. Die weten het, vreten paaien en daarna pas dood gaan. Zelfs de vissen weten het dus. En die twee eerste dingen moet je zoveel mogelijk uitbuiten dat is pas leven." Paula had het bij het juiste eind en ik gaf haar volmondig gelijk hierin. Wij hadden ons hele duffe leven op de kop gezet en totaal veranderd. Dankzij Eva en de meiden hadden we doorgezet waar wij hier al mee begonnen waren. Eva had onszelf nog meer deuren laten openen. Ze had in het begin alleen geobserveerd en daarna vol voor ons gekozen. En wij voor haar! Dankbaar daarvoor zei ik tegen Paula dat eigenlijk alles zo snel en goed gegaan was. Paula vond dat zelf ook en zuchtte, "Ja, gelukkig wel. Ik had het anders niet meer uitgehouden." Tevreden over ons nieuwe levensdoel Eva en de meiden, gooide zij weer in. Daarna haalde ik een brasem naar boven. ...