De stille kracht – 2 - Sex Verhalen

De stille kracht – 2

... moeder. Haar ogen. Ze glanzen veel meer als gisteren.” Cita heeft me even de keuken ingetrokken om haar te helpen met de broodjes en de koffie. “Dat is Satira’s schuld. Na haar opmerking over Bertus is mijn moeder gesmolten. En als ik het goed begrepen heb was dat ook letterlijk zo… Die stille kracht van jullie is wel erg sterk.” “Alleen voor hen die bereidt zij zich eraan over te geven, lieverd.” Terug in de woonkamer blijkt dat de Oma en Opa rol Ma en Bertus op het lijf geschreven zijn. Ze liggen met Satira en Setia op de grond en kleuren mee in hun kleurboeken. “Aan tafel!” “Wat heb je op die broodjes gedaan Cita…Ze zijn heerlijk.” “Dank je Riet… Maar dat is gewoon Kipfilet gemarineerd in verschillende Indonesische boemboes.” “Niks gewoons aan meid!”countert Bertus met volle mond. Mede dankzij de handigheid en werklust van Bertus staat de slaapkamer snel op. “Jij ook een pilsje.” “Nee dank je, een andere keer graag, maar die kar moet weer terug naar het zuiden.” “Bertus, jij drink nu een pint met m’n jongen en als je zin hebt ook nog een tweede. Als jij die kar achter de wagen hangt rij ik hem wel naar huis.” “Riet, je bent een moordwijf.” “Dat heb je me vannacht ook al gezegd.” Nog terwijl ze de woorden uitspreekt kleurt zij weer. Drie volwassenen schieten in de lach, vier kinderoogjes staren verbaasd naar die gekke grote mensen. Nadat we nog genoten hebben van een Indonesische rijsttafel vertrekken mijn moeder en Bertus. Nog tijdens het afscheid heeft Cita hen voor de ...

... volgende zaterdagavond uitgenodigd. Ze viert dan haar verjaardag en we kunnen dan gelijk allemaal kennis maken met haar broer Harto en zijn vrouw. “Wat heb je allemaal in die dozen John?” “Staan ze je in de weg liefje? Ik ruim ze wel even naar de garage.” Ze pakt me bij mijn schouders en kijkt me streng aan. “John Meijers… Spullen die jij belangrijk genoeg vond om naar hier te verhuizen, verdwijnen niet zo maar even naar de garage. Dit is ONS huis en ik wil dat het snel jou thuis wordt. Mag ik?” “Mogen wij meekijken mama?” “Morgen meisjes. Ga maar alvast naar jullie slaapkamer, uitkleden en pyjama’s aandoen. Dan komen mama en John zo nog een verhaaltje voorlezen.” Een half uur later zitten we met een glas wijn voor ons en een verhuisdoos op de grond tussen ons. Cita opent de doos die gevuld is met fotoalbums. “Ik wil ze allemaal zien John en jij vertelt me het verhaal.” Ze staan op chronologische volgorde liefje en de meeste vertellen hun eigen verhaal.” Ze pakt het oudste album uit de doos, schuift de doos een stukje weg, kruipt tegen mij aan en slaat het album open op onze gezamenlijke schoot. Het volgende uur doorlopen we de door mijn ouders samengestelde albums die mijn kindertijd en jeugd documenteren. “Gingen jullie altijd op vakantie naar Oostenrijk, John?” “Ja liefje… Ik wil dolgraag weer eens die kant op. Maar dan met jou en de meisjes. Ben jij nooit op vakantie geweest?” “Nee. Mama wilde wel, geld was er ook. Maar mijn Pa vond dat verspilling van zijn zuurverdiende ...