BUITENSEKS MET EEN BELEGEN MAAGD - Sex Verhalen

BUITENSEKS MET EEN BELEGEN MAAGD

... gevolgd, maar ook dat zij inmiddels haar slipje wel weer omhoog had getrokken en daarmee al haar intimiteiten weer had bedekt. Ik zei daar maar niets over, dus zodra we al onze overtollige kledingstukken over onze tassen heen hadden ged****erd begon ik terug te lopen naar het konijnenpaadje. De vrouw volgde me en zo af en toe voelde ik, dat ze met de vingers van haar vrije hand zachtjes over mijn naakte billen streek. Op zich was het natuurlijk een vreemde situatie, toen we zo samen naast elkaar over het pad verder gingen, waar ik een eindje verderop de doorgang vermoedde naar onze paradijselijke eindbestemming.In het Engels probeerde ik onderwijl een gesprek op gang te brengen, want ik wilde best graag weten met wat voor soort eenzame wandelaarster ik te maken had, dus waar ze vandaan kwam en ook wilde ik haar ook enkele vragen stellen over haar jeugdige erotische kledingkeuze, haar taal, haar gedrag van daarnet en de intentie om zo alleen in een afgelegen bos te gaan wandelen. De dame in kwestie stelde zich toen eerst aan mij voor als de 52 jarige Beatrice, waarna ze verder ook bijzonder spraakzaam bleek. “Spreek je ook Frans?” begon ze. Ik keek om en schudde een beetje met mijn hoofd en zei, dat ik er nu niet bepaald in uitblonk. Ik merkte, dat toen ze in het Engels verder ging, zij een zachte rustige stem had, waarin af en toe een lachgeluidje doorklonk. Toen ik haar al luisterend af en toe aankeek, zag ik rond haar mondhoeken dan ook doorlopend een glimlach, die ik tot ...

... op de dag van vandaag nooit meer zou vergeten. Mijn vragen hoefde ik trouwens niet meer te stellen, want het verhaal van Beatrice werd me al lopend aan één stuk door in geuren en kleuren verteld. Beatrice's verhaal:“Ik ben geboren in Engeland, maar toen mijn ouders bij een auto-ongeluk in Frankrijk om het leven kwamen en er niemand uit Engeland kwam, om mij op te eisen en de zorg voor mij op zich te nemen, kwam ik als achtjarige in een kindertehuis bij de nonnen van Cluny terecht. Op een of ander manier hebben de Cisterciënzer nonnenzusters mij bij de verhuizing naar Fontenay maar meegenomen. Ik wist niet beter of dat hoorde zo en ben na mijn elementaire en middelbare schoolopleidingen in de abdij gebleven en als zodanig ook de zusteropleiding tot novice gevolgd. Niet lang erna werd ik al ingewijd als een van de Cisterciënzer zusters. Jarenlang heb ik als non in de gemeenschap van de abdij gewerkt en voornamelijk zowel in het Engels als Latijn moeten lezen, schrijven en zingen en in het Frans moeten spreken. Ik deed wel boodschappen in het stadje en heb ook nog mijn rijbewijs gehaald, maar ik ben al die tijd toch wel behoorlijk een stuk van het wereldse vervreemd geraakt tot aan het moment, dat ik enkele jaren terug abdis werd en me meer en meer ging interesseren voor het leven van de mensen uit de wereld buiten het klooster. Toen heb ik eerst geleerd, wat er met mijn geloof allemaal goed en fout is gegaan en ook wat ik in al die jaren min of meer gedwongen gemist heb. Ik weet ...