Kwartet - Sex Verhalen

Kwartet

Voor ons concert zouden we nog één weekend oefenen. Eveline nodigde ons uit op de boerderij van haar moeder. Twee jongens en twee meisjes, allemaal eerstejaars conservatorium. Mark (viool) en José (altviool) hadden wat met elkaar. Ik viel op Eveline, de celliste, maar wat ik ook probeerde, ze was niet in mij geïnteresseerd.Vrijdagavond laat arriveerden we bij de boerderij met ons busje. We werden warm ontvangen door Evelines moeder. ‘Hoe kan zo’n aardige vrouw zo’n ijs-konijn als dochter hebben?’, dacht ik. En ze zag er ook nog behoorlijk goed uit: een soort rijpere Eveline, met een guitige blik, ontdooid.Het was een stevige rit geweest maar, zo zou nog blijken, zeker de moeite waard. Nadat we onze instrumenten en tassen in de gang hadden gezet, kregen we een korte rondleiding.De boerderij was halverwege een verbouwing tot bed and breakfast. Op de deel had Evelines moeder 4 stoeltjes neergezet. ‘Dat is jullie studio komend weekend’, grapte ze. De geplande apartementjes in de stal waren nog niet klaar dus we sliepen op de hooizolder. Behalve Eveline natuurlijk, die had haar eigen kamer, die ze ons een beetje verlegen liet zien; een kamer vol roze knuffels en posters van verkeerde popidolen.Het volgende half uur installeerden we ons. We legden slaapzakken en kussens op de aanwezige matrassen en inspecteerden de toilet en de badkamer.Even later zaten we in de keuken, rond een oud fornuis met bier (de jongens) en wijn (de meisjes). Mark begon een soort conference over de ...

... onhebbelijkheden van slagwerkers en blazers. José keek vol bewondering naar hem en kroop gaandeweg steeds dichter tegen hem aan. Evelines moeder stelde af en toe een vraag en zorgde dat onze glazen vol bleven. Ook ik koos mijn favorite rol: ik genoot stilletjes van het tafereel.Voor het eerst die avond keek ik naar Eveline. Ze keek naar mij en glimlachte. De lente brak door. Het ijs smolt, de tijd stond even stil. Ik was stomverbaasd maar liet niets blijken. Maar het werd nog gekker: ze stond op, ging naast me zitten en sloeg een arm om me heen. Evelines moeder gaf me een knipoog en zei: ‘volgens mij is het tijd om naar bed te gaan, jongens.’ Niemand zei iets. ‘Nou, welterusten dan’ zei ze, en weg was ze.Mark en José hielden het ook voor gezien en lieten Eveline en mij in wanhoop achter. Wat nu? Eveline hakte de knoop door. Nou laten wij dan ook maar gaan. Ze stond op, gaf me een kus op mijn wang en verdween naar haar eigen slaapkamer.In mijn slaapzak op de hooizolder wilde de slaap niet komen. Mark en José probeerden zo stil mogelijk te vrijen. Het effect was in mijn verbeelding oorverdovend. Maar ik had vooral last van mijn eigen gebrek aan slagvaardigheid. Ik had een stap moeten zetten. Maar wat als ik Eveline totaal had misverstaan. Was die kus echt een ‘goeie-nacht-kus’ of lag ze, net als ik woelend en badend in het zweet, op mij te wachten. Zo kon het niet langer. Ik moest iets doen.Ik begon me af te trekken. Dat voelde goed, totdat er een duiveltje op de rand van mijn kussen ...