1. Kimberly - 1


    Datum: 20-1-2020, Categorieën: Tieners Auteur: suurtje, Bron: Gertibaldi

    ... drankje aan en ze accepteerde de lekkere cocktail die hij haar gaf. Hij vertelde dat hij die avond een paar uurtjes weg moest en vroeg zich af of zij het een avondje alleen aan kon. ‘Je bent dan vanavond verantwoordelijk voor de bar. Zoals je weet mogen mensen doorlopen naar achteren door de linker deur. Het kantoortje mogen ze uiteraard niet in.’ Ze was trots op de extra verantwoordelijkheid en dat al na 5 avonden! De avond was bijzonder rustig en behalve zo nu en dan een drankje inschenken was er niet veel te doen. Ze had zelfs tijd om te zitten op de stoel achter de bar. Ze was moe van de korte nachten die ze maakte en af en toe dommelde ze even. ‘Wat denk jij dat je aan het doen bent?’. Ze werd wakker van de harde stem van Louis. Hoe lang had ze geslapen? Ze wist het niet. Ze begon zich direct te verontschuldigen: ‘Sorry Louis, ik was even in slaap gevallen, het zal niet meer gebeuren’. Hij bleef echter tegen haar uitvaren en ze begreep niet dat hij er zo’n drukte over maakte. ‘Sorry Louis, het spijt me echt. Maar er is toch geen man over boord?’. Hij greep haar in haar nek en duwde ...
    ... haar in de richting van het kantoortje. Even wilde ze tegenstribbelen, toen bedacht ze dat ze hem beter niet nog bozer kon maken. Het eerste wat ze in het, normaal zo nette, kantoortje zag was een enorme chaos. Toen zag ze de openstaande kluis en een angstig voorgevoel besloop haar. ’25.000 euro!’, schreeuwde Louis furieus van woede. De grond werd onder haar voeten weggeslagen. ‘In de tijd dat jij lag te slapen is er 25.000 euro gestolen uit de kluis en jij bent daarvoor verantwoordelijk!’. Ze kon nog niet half beseffen wat dat betekende voor haar toekomst. Even leek het of hij haar wilde slaan. Toen kalmeerde hij iets. Hij pakte haar bij haar arm en begeleidde haar naar de trap. ‘Ik wil dat je nu naar je kamer gaat om na te denken over wat er allemaal gebeurd is, straks kom ik bij je!’. Ze liep de steile trap op en hij bleef beneden staan. Halverwege bedacht ze zich dat hij nu onder haar korte rokje kon kijken. Ze probeerde te lopen met haar benen wat dichter bij elkaar zodat hij niet teveel zou zien. Op haar kamer liet ze zich moedeloos op haar bed neerzakken, bang voor wat er komen ging. 
«123»