Spelletjes van Jolijn - 7 - Sex Verhalen

Spelletjes van Jolijn - 7

... antwoordde haar dat dat wat mij betreft gewone werkkleding was, en dat ze geen bijzonderheden bij zich hoefde te hebben. Daar zorgde ik zelf wel voor. Ze liet duidelijk merken dat ze het niet gewend was om de touwtjes uit handen te geven, en dat vond ik behoorlijk spannend. Het was maar te hopen dat mijn plannetje uiteindelijk een beetje in goede aarde zou vallen, maar dat zouden we die dag zelf dan wel zien. In de tussenliggende dagen trof ik de laatste voorbereidingen, en keek ik met veel verlangen uit naar die dinsdag. Eindelijk was het dan zo ver, en die dinsdagochtend zat ik Jolijn met aardig wat spanning in mijn lijf op te wachten. Jolijn opende netjes om half 9 het autoportier en nam plaats op de bijrijdersstoel, en we gaven elkaar een vluchtige kus. Ze zag er mooi en sexy uit vanochtend, in een vrij kort jurkje waarin haar benen in donkere panty mooi uitkwamen. Toch was haar outfit zakelijk ook prima gangbaar. Ik complimenteerde haar met haar uiterlijk, en verliet de parkeerplaats. Jolijn negeerde mijn complimenten en begon direct weer te vragen wat we dan gingen doen, maar ik liet niets los. Ik zette koers richting Utrecht over de A2. Onderweg haalde Jolijn alles uit de kast om meer te weten te komen, ze beloofde me zelfs haar jurkje even op te tillen, in ruil voor een kleine hint. Ik bleef echter vastberaden: “Jolijntje, ik vertel het je niet.” En daarna, lachend: “En ik weet trouwens toch al wat er onder dat jurkje zit.” Jolijns reactie was een beetje pinnig: ...

... “Nou, dat zullen we nog wel eens zien.” Hoewel ik natuurlijk benieuwd was, deed ik net of ik dat niet gehoord had. Tot Jolijns verrassing lieten we Utrecht echter voor wat het was, en reden door richting Amsterdam. Ook dat ging gepaard met de nodige vragen, en hetzelfde aantal afwijzende antwoorden van mijn kant. Kort na Utrecht nam ik afslag Breukelen, en zette ik koers naar het gelijknamige hotel. Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats, waarna Jolijn me vragend en met open mond zat aan te kijken. “Roel denkt dat ik gewoon thuiskom vanavond hoor,” merkte ze op. “Dat doe je ook gewoon, als je nu netjes meewerkt,” grapte ik lachend, en ik stapte uit. Jolijn volgde. Ik haalde een tas uit de kofferbak, en liep zonder verder te treuzelen met Jolijn aan de hand richting de ingang van het hotel. Die leek nog even te protesten: "Maar Sven...". Ik onderbrak haar resoluut, en vertelde dat ze gewoon mee moest komen. Binnen aangekomen meldden we ons bij de receptie, en ik wilde juist de vriendelijke receptioniste groeten die ons stond op te wachten. Maar die was me voor; “Jolijn?? Wat doe jij nu hier?” De paniek brak me uit. Shit! Ze kent Jolijn, en ik breng ons dus nu in een hele lastige situatie! Ik wist even niet wat te zeggen, ik was uit het veld geslagen. Mijn uitgebreide voorbereidingen, alles leek in de soep te lopen! Maar daar was Jolijn ineens, die me hieruit redde. “Goedemorgen Sophie!” Intussen boog ze licht voorover over de receptie, en zei op iets gedemptere, bijna ...