Uitgekleed in de trein - Sex Verhalen

Uitgekleed in de trein

... en zit ik nu in mijn blote kont in de trein. Ik overzie de situatie: ik zit hier één van de meest tragische (waargebeurde) gebeurtenissen uit de Nederlandse literatuur te lezen, en intussen word ik met de ogen schaamteloos uitgekleed door een leuke jonge vrouw. Rare combinatie; misschien moet ik een andere keer verder lezen. Ik ben er trouwens toch bijna: in Dordrecht moet ik eruit. Ik stop mijn boek in mijn tas, en zie vanuit mijn ooghoek dat ze ál mijn bewegingen volgt. Het voelt niet eens echt ongemakkelijk; het heeft wel iets spannends. Verder denk ik niet te veel na. Ik stap straks uit, en that’s it. Het loopt anders. Op station Dordrecht stap ik inderdaad uit. En alsof we bij elkaar horen, loopt ze achter me aan. Ik denk pijlsnel na: “Ze moet er gewoon in Dordt uit, net als ik. Of zou ze speciaal voor mij uitstappen?” Ik krijg het bloedheet, en besluit maar gewoon door te lopen. Ik stap de trein uit, en vóel dat ze me volgt. Ik loop door, maar kan het toch niet laten om mijn pas íets te vertragen. Ze komt naast me lopen, en ik kijk even opzij. En op dat moment hééft ze me. Ze vangt me met haar ogen. Het knettert tussen ons. Het vonkt. Dit is dus wat ze bedoelen met ‘chemie’. Woorden zijn volstrekt overbodig. We lopen naast elkaar de trap af, de tunnel door, de trap op, richting de uitgang. Daar kijken we elkaar weer aan, en ze wenkt met haar hoofd richting de parkeerplaats. Alsof ze zeggen wil: “Ga je mee…?” Ik zeg niks, en knik niet, maar volg… En in mijn hoofd hoor ...

... ik ‘In het leven’ van ‘Het Goede Doel’: “Ik zag je lopen, ik liep je voorbij En ik wou wat bedenken, maar jij bedacht dat voor mij Je zei: 'Loop maar mee, ‘k woon hier maar even vandaan en sta niet te twijfelen, want anders blijf je maar staan' Je zei: 'Zwijg over liefde en denk niet aan geld Eén moment van geluk, is alles wat telt In het leven'” (Uit: Het Goede Doel – In het leven) Ik heb dit nog nooit gedaan: zomaar meegaan met een wildvreemde vrouw. Maar ik kan haar niet weerstaan. En eerlijk gezegd wíl ik dat ook niet. En dus ga ik mee. Onderweg zeggen we niks; waarom zouden we? Elk woord te veel zou een onvergetelijk moment kunnen verpesten. Blijkbaar zoeken we allebei hetzelfde: dat ene moment van geluk. We verlangen allebei naar een intens moment van extase. En vanwege de geile spanning die er tussen ons hangt, zoeken we die extase bij elkaar. Omdat we zonder iets te zeggen zéker weten dat het geweldig wordt. Regels? Geen. Ja, één, woordeloos: één keer, daarna nooit meer. Hoewel: ze woont op loopafstand van het station. Dat maakt dit avontuur wel een tikje riskant: blijkbaar maakt ze deze reis vaker, net als ik. En dus is de kans groot dat we elkaar nog eens tegenkomen. Ach, dat zien we dan wel. Ik laat me door niets en niemand tegenhouden: ‘één moment van geluk, is alles wat telt’: “Je zei: 'Kom erin, en let maar niet op de zooi' En ik vond je aardig, en jij vond mij mooi Je zei: 'Zwijg over liefde en denk niet aan geld Eén moment van geluk, is alles wat telt In het ...