Voetjes op de grond (8) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (8)

... ik ze krachtig tussen mijn lippen. Terwijl ik haar enkel, haar voetzool en haar onderbeen liefdevol begon te strelen, hoorde ik Esther duidelijk zuchten. “Wauw, Marianne…”, klonk het hees, “dat voelt… lekker!” Ze moest het wel menen, want plots liet ze zich achterover vallen en tegelijk schoof ze haar tweede voet over mijn buik naar omhoog. Ik geef maar toe dat ik het hoogst opwindend vond om mijn eigen smaak van haar tenen te likken, ook al omdat Esther intussen mijn rechterknie omhoog duwde en ik in een flits begreep wat ze in gedachten had. Op haar beurt pakte ze mijn voet stevig in haar handen en doelbewust begon ze mijn voetzool heen er weer over haar lipjes te schuiven. Ik kromde mijn grote teen, zodat die bij elke op en neerwaartse beweging over haar klit en tussen haar lipjes gleed. “Oh… dit is ook best lekker,” pufte ze. Omdat ze meteen daarna mijn voet losliet en zachtjes aan het kreunen ging, nam ik het initiatief van haar over. Terwijl ik op haar tenen bleef sabbelen en zuigen, dreef ik het tempo waarmee mijn voet over haar pubis ging flink op. Esther bolde haar rug en ik ging er al van uit dat het me zou lukken om haar een tweede keer te laten klaarkomen. Dat bleek echter al heel snel té voorbarig. “Stop..!” Mijn verrassing was groot toen ze plots mijn voet krachtig van zich af duwde. “Zo is het wel genoeg.” Direct daarna trok ze haar voeten uit mijn handen. Ze rolde van me weg en ging rechtop zitten. Toen ze me daarna aankeek, ...

... kon ze het onbegrip en de vraag waarom allicht van mijn gezicht aflezen. “Sorry, meid,” zei ze, met een flauwe glimlach om haar mond. “Het ligt echt niet aan jou hoor.” “Waarom… Esther, waarom… kwam je dan bij me in bed?” hakkelde ik. “Nieuwsgierigheid, Marianne. Meer was en is er echt niet.” Ze gleed van het bed, raapte haar duster van de vloer en trok die aan. Tussen de plooien van het verfomfaaide beddengoed zocht en vond ze haar ondergoed, en zodra ze dat in de zak van haar duster had gepropt, keek ze me weer aan. “Nadat ik gisterenavond bij je weg ging, bleef de vraag hoe het zou voelen om met een vrouw te vrijen me bezig houden. Dat weet ik nu, mijn nieuwsgierigheid is ingevuld. Ik zal niet ontkennen dat het een fijne ervaring was en daarvoor ben ik je dankbaar. Tegelijk weet ik nu ook zeker dat een relatie met een vrouw voor mij nooit compleet zal kunnen zijn. Het spijt me, Marianne… Ik hoop dat jij je nu niet gebruikt voel.” Wat dat laatste betrof, daar was ik zelf nog niet uit, dus wist ik niets anders te doen dan mijn schouders in een onbeholpen beweging op te halen. De hand die ze me toestak nam ik aan op automatische piloot. “Het ga je goed, Marianne,” zei ze nog. “Wie weet, tot ziens.” Verweesd keek ik haar na tot de deur achter haar dichtviel. Plots rolden de tranen van mijn wangen. Eerst Danielle, dan Suzanne en nu Esther… Hoe was het in godsnaam mogelijk dat ik telkens weer op een verkeerde of onbereikbare vrouw verliefd werd..?