Diagnose: Borstkanker, deel 2 - Sex Verhalen

Diagnose: Borstkanker, deel 2

... "Laat ze maar even binnen." Met dat antwoord zou zijn hele leven veranderen. Hans had tijdens zijn studie verschillende principes geleerd. Eén daarvan was, dat je als advocaat nooit te close met je cliënten moest worden, om je objectiviteit niet in gevaar te brengen. Daarom moest je je cliënt ook nooit tutoyeren, ook niet als die met gemak je kind had kunnen zijn. Afstand bewaren was hier het credo. Je moest je emoties te allen tijde onder contrôle houden, en ze zeker niet tonen. Tot op de dag van vandaag had hij zich ook strikt aan die principes gehouden, en daar had hij nog nooit spijt van gehad. De deur naar Anna's kantoor ging weer open en er kwamen twee jonge vrouwen binnen, die hem een ogenblik naar adem deden happen, maar hij beheerste zich. Voor hem stonden twee buitgengewoon knappe vrouwen. De grootste van de twee had lang, zwart haar, dat volgens hem wel tot haar beha-bandje moest komen en een egaal gezicht omlijstte, waarin twee amandelvormige ogen en een paar sensuele lippen prijkten. Het geheel gaf haar een nogal exotisch uiterlijk, vond hij, terwijl zij zich met een stevige hand voorstelde als Michelle van Swieten. De andere vrouw heette Ellis Jongejans, en had iets korter haar, dat donker kastanjebruin was en in volle golven langs haar gezicht hing. Hoewel vooral Michelle zedig gekleed was, kon hij zien dat de dames gezegend waren met een prachtig figuur. Hij nodigde hen met een gebaar uit te gaan zitten en zei, terwijl hij hun voorbeeld voglde: "Dames, wat ...

... kan ik voor u doen?" "Mijnheer Cuijper, ik wil graag uw advies in een nogal delicate kwestie." begon Michelle met enigszins onvaste stem. "Ach gut," dacht Hans in een flits, "dit wordt een echtscheiding. Zij wil niet, maar hij heeft haar bedonderd, en nu moet ze wel." "Ga uw gang, mevrouw Van Swieten, ik ben één en al oor." zei hij vriendelijk, pakte zijn schrijfblok en hield zijn pen, een goedkoop reclamegeval dat hij bij een collega in beslag had genomen, klaar. Michelle stak van wal, eerst nog met onvaste stem, maar door de rustige manier van luisteren van de advocaat begon ze gaandeweg vertrouwen in hem te krijgen. Nu en dan legde Ellis een hand ter bemoediging op haar arm, waardoor Michelle meer moed vatte om te doen wat ze moest doen. Hans beperkte zich tot al gauw heel geconcentreerd luisteren, zó geconcentreerd dat hij al niet eens meer zag dat er twee prachtige vrouwen tegenover hem zaten. Naar mate Michelle met haar verhaal vorderde, nam zijn verontwaardiging recht evenredig toe. Dat was het eerste principe, dat hij overboord gooide. Zijn verontwaardiging steeg ten top, toen Michelle hem vertelde hoe Charles haar na haar borstamputatie noemde, en dat niet één maal, maar herhaalde malen. Toen ze haar verhaal in eerste instantie beëindigd had, keek hij een ogenblik naar zijn aantekeningen, trok de conclusie dat hij op zijn minst geestelijke verwaarlozing kon aanvoeren om een scheiding te regelen, maar alleen dat simpele feit was voor hem al niet meer genoeg; hij wilde ...