Diagnose: Borstkanker, deel 2 - Sex Verhalen

Diagnose: Borstkanker, deel 2

... worden voor een beetje fraude. Dan heb je tenminste rust." "Je kunt beter geen fraude plegen, dan word je ook niet gepakt. En dan kun je zelf voor je kleine jongen zorgen." "Dat zou ik ook het liefste doen, maar ik moet hier nog zeker drie maanden zitten. Ik wil graag dat u bekijkt wat er in die tussentijd voor mijn kleine Peter gedaan kan worden. Uit huis plaatsen misschien, of hem onttrekken aan de ouderlijke macht van zijn moeder? Ik doe maar een paar suggesties, hoor." "Ik weet niet of dat wel verstandig is, want in beide gevallen loopt hij het risico, dat hij in een tehuis komt, en daar worden kinderen meestal niet beter van. Ik zal eens kijken of ik voldoende redenen kan vinden om hem in een gezin geplaatst te krijgen, dat tijdelijk de voogdij over hem krijgt." "Mijnheer Cuijper, ik vind alles goed, maar als u nu eens bij mijn moeder begint?" had Cor gezegd, "Zij is dol op die jongen, en bij haar kan hij gewoon kind zijn." Hans heeft nooit aan iemand verteld hoe hij het voor elkaar kreeg, maar Cor werd vervroegd vrijgelaten. Dat vond hij, Hans, kennelijk nog niet genoeg, want hij had een maas in de wet ondekt, waar hij onmiddellijk gebruik van maakte: gedurende de tijd, dat Cor in de gevangenis had gezeten – ruim een jaar – was hij niet in staat geweest om te werken, en had hij bijgevolg recht op een werkloosheidsuitkering, met terugwerkende kracht tot de datum, waarop hij was gearresteerd. De kleine Peter werd onder tijdelijke voogdij geplaatst van zijn oma, Cor's ...

... moeder. Het was heel veel meer dan waarop Cor in de verste verte had durven hopen, en Hans had er een vriend voor het leven bij. En dat was nog niet alles. Toen Cor weer in staat was om zelf voor zijn zoontje te zorgen, bood zijn moeder aan Hans aan om administratief en receptiewerk voor hem te doen, want ze had al begrepen dat beide beter geregeld kon worden door iemand, die daar tijd voor had. En dat laatste schortte er bij Hans nogal aan. Bovendien had hij met haar het geluk, dat enige juridische kennis haar niet kon worden ontzegd. Toen hij haar zei, dat hij voorlopig niet genoeg geld voor haar salaris had, had Anna eenvoudig gezegd: "Jongeman, ik woon op fietsafstand van jouw kantoor. Mijn huidige fiets is zo gammel, dat ik hem met kramdraad en stickers bij elkaar moet houden. Dus, als jij nu even een nieuwe fiets voor me koopt, dan heb ik m'n eerste jaarsalaris al binnen voordat ik ook maar iets voor je gedaan heb. Bovendien heb je mijn zoon vrijgekregen, dus voorlopig ben ik jou nog wel wat schuldig. En dan heb ik het nog niet eens over je honorarium." "Mevrouw, de zaak van uw zoon doe ik geheel pro deo." "Als jij wilt dat ik voor je ga werken, dan moet je me niet nog een keer mevrouw noemen." zei Anna, bijna strijdlustig. "Oké, Anna." grinnikte Hans, "Koop maar een nieuwe fiets, en stuur mij de rekening maar." "Ik hoef geen nieuwe, een goede tweedehandse is goed genoeg." "Doe toch maar een nieuwe, ma." lachte Cor, "Want die is fiscaal beter aftrekbaar." Aangezien Hans ...