Dubbelspel (De pedicure deel 6) - Sex Verhalen

Dubbelspel (De pedicure deel 6)

... voeten zitten hoge zwarte laarzen met hak. Ze ziet eruit als een dominante dame en ik heb direct de indruk dat dit ook de bedoeling is, als ze de plek waar Mandy zojuist gezeten heeft bezet. “Kijk Bert, ik kan best veel hebben en vind het soms zelfs opwindend als ik bruut genomen of vernederd wordt door jou, maar Mandy is daar niet van gediend en heeft me gevraagd je te straffen”. Kut, denk ik, ze heeft het toch allemaal doorverteld. “Je mag dan wel haar man zijn, maar Mandy en ik zijn hartsvriendinnen en die vertellen elkaar alles, dus ook als jij vind dat het niet hoort” vervolgt Kristel. “Weet je” zeg ik “op deze manier heb ik er geen zin meer in. Maak me maar los, ik wil nu weg”. Kristel lacht en zegt “dus jij denkt dat je hier een keuze in hebt”. “Ja” zeg ik. “Jammer dat je er zo over denkt, ik zal je even de gelegenheid geven om er over na te denken” zegt Kristel, terwijl ze op staat en de ruimte verlaat. Nu weet ik van een eerder moment dat ik onmogelijk los kom uit deze boeien en dat het bed ook gelast is en verankerd is aan de vloer, dus ik besluit te wachten. Terwijl ik wacht bedenk ik wat Mandy bedoelt met dat ze me komt halen als Kris vind dat ik genoeg gestraft ben. Daarbij: waarom heeft ze mijn kleren meegenomen en wat moet ze met mijn telefoon en autosleutels. Na enkele minuten komt Kristel weer terug en vraagt “begrijp je de situatie nu een beetje?” “Ja” antwoord ik te neergeslagen. “Je moet weten Bert, Mandy en ik houden allebei van je” zegt ze, waarop ik met ...

... mijn ogen knipper alsof ik haar niet goed gehoord heb: zei ze nu echt dat ze van me houd? “Elk op onze eigen manier weliswaar, maar we houden wel van je” gaat ze verder en ik ben ervan overtuigd dat ik het goed gehoord heb. “Mandy houdt van je zachte kant en heeft daar behoefte aan en ik houd van je harde kant en heb daar behoefte aan. Dat betekent dus Bert, dat jij je ook af en toe schikt naar mijn grillen, begrijp je?” zegt ze. Ik kan geen woord uitbrengen door de onderliggende boodschap, die als een moker is binnen gekomen, maar knik dat ik het begrepen heb en vraag me ondertussen af, of ik ook van haar houd. Een vraag die ik op een verdraaide, verdorven manier ook nog met ja moet beantwoorden tegen mezelf. “Het liefste zou ik je losmaken Bert, maar dat zal helaas niet gaan, totdat ik vind dat je voldoende gestraft bent”. “Waarom verdien ik dan straf?” vraag ik “het is toch maar een spelletje, ik meen het toch niet” probeer ik. Kristel lacht en zegt “jij weet dondersgoed waarom Bert”. Ik kijk haar angstig aan, want zo dominant en zelfverzekerd heeft ze zich nog niet naar mij opgesteld, dus ik besluit haar te testen, door te zeggen “ik moet eigenlijk even naar het toilet”. Kristel veert op en loopt naar een kast, waar ze een emmer uit neemt, die ze achter het voeteneind neer zet. “De boeien geven je genoeg ruimte om op te staan en je behoefte te doen” zegt ze zakelijk, waarna ze de zolder verlaat. Ik hoef niet te plassen (of nog erger), dus ik blijf liggen en overdenk mijn ...