Op vakantie met Karin - Sex Verhalen

Op vakantie met Karin

... voeg er nog snel aantoe: "Als de jongens niet te hard gaan natuurlijk.". Wouter neemt mijnzorg gelijk weg: "We kiezen gewoon een rustig parcours om in te komenen waar we rondjes rijden.".Nadat we klaar zijn met ontbijten gaan we ons omkleden voor deactiviteit van de dag. Op de slaapkamer pakt Karin een setjefietskleding uit haar kast. "Kijk eens, helemaal jouw kleur.", zegt zelachend terwijl ze me een knalroze fietsshirt geeft. "Een sport-BH hebje hopelijk zelf, want die van mij zijn vast te ruim voor jou...",lacht ze quasi stoer over haar aanzienlijk grotere cupmaat. Ik counterhaar opmerking: "Die strakke borstjes van mij die staan altijd mooivooruit, die hebben niet van die beknellende BH's nodig.". Met een lachgooit Karin een fietsbroek naar me: "En een mooie stretch broek, voordat slanke lijfje van je.". Dan voegt ze er nog aan toe: "Trouwens echtde ideale sportkleding voor jou, want je hoort er geen slipje onder tedragen.". Ik lach om haar opmerking: "Toch vreemd dat je er dan niemandin ziet staan op de Wallen.". Ook Karin schiet nu in de lach. Als ikde outfit aan heb, bekijk ik mezelf in de spiegel. "Het zit alsgegoten, maar sexy is anders.", lach ik in mijn hoofd. Karin geeft meook nog een helm en een paar fietsschoenen: "Je kan het beste je haareen beetje opsteken onder zo'n helm. Anders waaien die mooi blondemanen van je in je gezicht tijdens het fietsen.". Ik heb nu de outfitcompleet en bekijk mezelf opnieuw in de spiegel en de eerdere gedachtegaat nog eens door ...

... mijn hoofd. Karin ziet dit anders: "Wow, ik heb jenog nooit zo sexy gezien, Do.". Ze zegt dit echter met een cynischeondertoon en een grote lach op haar gezicht. Beneden aangekomen, staande jongens al in de startblokken. Terwijl Karin de nodige spullen inde auto legt, helpt Ralph mij bij het juist afstellen van de fiets."Krijg je van fietsen ook spierpijn?", vraagt hij op zachte toon en meteen lach. Ik geef een snelle knipoog: "Ik heb inderdaad vrij snelspierpijn ja.". Als de fiets is afgesteld, gaan we allemaal op pad.De jongens rijden in een rustig tempo weg bij het huis en ik kan hetgemakkelijk volgen. Wouter bereidt me voor op wat gaat komen. "Werijden nu rustig naar de start van een van de parcours hier in debuurt. Van daaruit kunnen we verschillende lussen fietsen van heelsimpel tot superzwaar. Jean-Luc en ik hebben allebei nog wat extradrinken en eten in onze rugzak.". "Dat is mooi...", reageer ik met eenglimlach, "... dat scheelt mij weer ballast.". Als we bij het parcourskomen, leggen de jongens mij uit hoe de verschillende lussen lopen enspreken we een plek af om regelmatig even op elkaar te wachten en teinformeren hoe het gaat. Daarna rijden we een eerste lus in een niet alte hoog tempo en geven ze mij nog wat tips. Ik besluit dezelfde lus nogeen keer te gaan doen en de jongens gaan een grotere en zwaardere lusdoen. Ondanks dat het zwaar is en ik niet vaak fiets, vermaak ik meprima. Gelukkig ga ik nog wel regelmatig naar de sportschool naast mijnhockey trainingen en ...