Pia plast (deel 4) - Sex Verhalen

Pia plast (deel 4)

... minzaam lachje om haar mond. “Als iedereen, die een echte machtspositie bezit, er zo lieflijk als jij invulling aan zou geven, dan was de wereld een veel mooiere plek” reageer ik gevat, lachend. Pia begrijpt het compliment maar al te goed, lacht liefjes, kust me teder en zegt “you ain’t seen nothing yet”. Ik lach liefjes en weet dat ze me nooit echt zal pijnigen, maar dat het simpelweg een spelletje is van haar kant, waar ik maar al te graag aan mee speel, dus ik zeg “your wish is my command”. “Meen je dat?” vraagt Pia serieus. “Vanavond wel” antwoord ik om duidelijk te maken dat ik me zeker niet als een onderdanige aan haar wens over te geven, maar dat ik daar vanavond wel de behoefte toe voel. Ze kijkt me indringend aan en moet haast wel het verlangen in mijn ogen zien, want ze zegt “kom eens voor me staan”. Ik veer op uit het bankje en ga met mijn handen in mijn zij voor haar staan. “Doe je shirt eens uit Lau” zegt Pia, waarop ik het shirt over mijn hoofd uit trek en het over de stoel achter me werp. Ze gaat op de rand van het bankje zitten en kust mijn buik, terwijl ze zacht met haar vingertoppen over mijn borst streelt. Na dit een poosje gedaan te hebben trekt ze me aan mijn broeksband en riem naar beneden, zodat ik geknield voor haar kom te zitten, zodat onze tongen al snel verzand zijn in een vochtige tedere liefdesdans. Pia beëindigt de zoen, blijft met haar gezicht vlak voor het mijne en kijkt me indringend aan, terwijl ze mijn riem losmaakt. “Draag je hem om me ...

... uit te dagen, of heeft het een andere reden?” vraagt ze, mijn blik niet loslatend. “Anders zakt mijn broek af” lieg ik zachtjes. Ze heeft mijn leugen uiteraard door en zegt stoïcijns “je liegt Lau, dat is niet netjes”. “Sorry liefje” zeg ik “maar misschien vond ik het inderdaad wel leuk”. “Leuk of lekker?” vraag Pia. “Van allebei een beetje” beken ik eerlijk, terwijl ik me besef dat ik dit openhartig vertel, terwijl ik haar diep in de ogen staar. Ze laat zich terug zakken in de bank en zegt, terwijl ze haar glas van het tafeltje naast zich neemt “dus daar straf ik je ook al niet mee”. “Waarom wil je me straffen dan?” vraag ik overbodig. Mijn vraag was retorisch bedoeld, maar toch beantwoord Pia hem, tussen twee nipjes van de wijn door, want ze zegt “omdat je me geprovoceerd hebt en dat niet correct is, of vind je van wel?” Eventjes denk ik na over haar woorden: uiteraard heb ik haar geprovoceerd doordat ik de riem draag en zij hier een bepaalde aversie tegen heeft. Zij heeft mij, sinds we elkaar kennen, nooit geprovoceerd en is erg lief voor me, verwent me meer dan regelmatig en laat me genieten, zoals ik nog nooit genoten heb. Daarbij genieten we beiden van hetzelfde, dus ik vraag “vind je het echt niet goed als ik leder draag?” Haar reactie is vreemd want ze zegt “wat denk jezelf Laurens?” “Ik denk dat je het meent” zeg ik, beseffend dat mijn provocatie wellicht een diepere betekenis heeft voor haar. Ze geeft echter zeer tegenstrijdige signalen af, want ze veert overeind en ...