Kassa! (9): Mireille - Sex Verhalen

Kassa! (9): Mireille

... dat dan schuiven?' Ik probeerde haar een beetje lekker te maken: 'Oh, zeker een paar honderd euro voor een paar uurtjes. Een paar keer per maand. En alles veilig natuurlijk. Zonder condoom gebeurt er niks, dat weten de klanten van te voren'.'En alleen gewone seks, of ook kinky dingen?' ging ze verder. 'Nee, geen enge dingen. Jij bepaalt wat er gebeurt. Zorg ook dat je de controle houdt, dus laat je niet aan het bed vastklinken met handboeien, bijvoorbeeld. En als jullie er niet uitkomen, bel je mij. Ik ben altijd stand-by,' zei ik geruststellend.Ik zag haar denken. 'Tsja, dat zou bij mij wel een hoop problemen kunnen oplossen. Mag ik wel een pruik dragen, want ik wil liever niet herkend worden'. Ze was al met de concrete invulling bezig, dat was heel mooi. 'Natuurlijk, als ie maar een beetje natuurlijk oogt. En niet je mooie gezichtje verbergt', glimlachte ik.'En moet ik dan ook met mijn baas naar bed, want dat hoor ik wel eens?' vroeg ze, mij serieus aankijkend. 'Nee, natuurlijk niet. Je hebt alleen kans dat je af en toe een triootje moet doen met een van je collega's erbij, als de klant daarom vraagt. Maar dan gaat hij niet om mij, maar om ...

... Ellen of Sven. Sven is het slaafje in de verhuur en Ellen is de oorspronkelijke oprichtster van het bureautje. Zij kiest haar eigen klussen en heeft een vetorecht. Dat heb jij niet, ik selecteer en accepteer jouw klanten. Maar je herkent Ellen wel als je haar een keer voor een triootje ziet, want ze werkt bij de Appie.''Wat? Daar? En dan gaat ze escort spelen?' zei Mireille verbaasd. 'Ach, zij doet het ook voor het geld en dat is pas een paar keer gebeurd. Tot nu toe ging ze vooral met Sven mee als bewaker. Maar je moet ervan uitgaan dat je alleen op pad gaat en een paar uur met de klant doorbrengt. Als hij het snel 'tevreden' is, ben je ook snel weer thuis', zei ik met een knipoog.'Okay, I'm your girl. Bel maar me op als je me nodig hebt, dan regel ik voor die avond oppas. Want overnachten behoort natuurlijk niet tot de mogelijkheden.' Ik was al lang blij dat ze toestemde en zei: 'Nee, een paar uurtjes in de avond, daar gaat het om.'Ze gaf haar telefoonnummer en ging verder het park in met de kleine op zijn fietsje met zijwieltjes. Ik keerde om en was tevreden over de slag die ik had geslagen. Want nu kon ik Ellen gaan benaderen.(wordt vervolgd)