1. Verhalen Van Little...


    Datum: 7-11-2019, Categorieën: Homo Auteur: Dorian, Bron: Opwindend

    Misschien ken je ze welMisschien ken je ze nietMaar dit zijn de verhalenVan Little College StreetEn mag dit vogeltjeOoit gevangen zijnDan behoedt dit boekjeHem voor pijn‘Gewoon een drankje’- 23 maart 1893Wie ik ben maakt niet zoveel uit. Als je dit boek hebt gevonden weet je het waarschijnlijk wel. Zo niet... Dan zweer ik met mijn hand op mijn nobele hart dat alles wat hierin beschreven is waar is. Blader gerust wat rond, perverseling! Lees een verhaal en ruk jezelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Naar zowel dat van jou, als alle andere die jou voorgingen met mij.Hoe ik eruit zie? De man waar ik het eerste verhaal over schreef beschreef mij als ‘een wonder’. Als ik mij een dag of twee niet zou scheren dan zou ik als een echte vent door kunnen gaan, maar ben ik wel geschoren en geef je mij de juist schmink, dan ben ik je nichtje, zus of lang verloren vriendin. Zolang ik mijn mond maar houd.Mijn ouders waren Italiaanse straatmuzikanten. Variété. Ik zit niet heel ver weg van wat zij deden, alleen is mijn gunst niet alleen voor het oor. Dat ik uit het zuiden van Europa kom zie je aan mijn vollere lippen, mijn ogen, mijn licht krullende haar en mijn licht getinte huid. Maar genoeg over mij. Laten we het over hen hebben. Mijn eerste liefde: Luca en De dokter: Jack.Londen is donker, maar ik voel mij verlicht. Ik zie de straten aan mij voorbij gaan. De koets brengt mij weer richting Little College Street, maar ik bedenk mij opeens dat ik daar die avond niet meer terug hoefde te ...
    ... komen. Ik gis het kaartje van Jack uit mijn jaszak. Buiten zie ik ineens de Eros van Piccadilly Circus. Ik geef een paar tikken tegen de wand van de koets. Deze komt tot stilstand. Ik open de deur en stap uit.‘Ik ga er hier uit.’‘Zoals u wenst, meneer. Ik wens u een fijne avond.’‘U ook!’De menner op de bok knikt naar mij en geeft een tikje met de zweep op de bil van het paard. Hij rijdt weg en ik loop richting Jack.Waarom eigenlijk? Heb ik deze avond nog niet genoeg gehad? Niet genoeg aandacht? Niet genoeg seks? Niet genoeg geld? Het was meer geweest dan ik tot nu toe ooit gehad heb. Daarbij heeft Vladimir mij ook voor morgen besteld. Maar dan voor de hele dag. Ik laat even door mijn hoofd gaan hoe de afgelopen dagen geweest zijn. Hoe Alfred mij buiten klaar liet komen en mij een baan aanbood om een van zijn jongens te worden, hoe ik Jack in het badhuis ontmoette en hij mij blijkbaar vanavond weer wil zien, hoe de eerwaarde in mij een Godsgeschenk zag en hoe Vladimir mij als minnaar en als hoer wil. Nog nooit was ik zo begeerlijk geweest. Ja, vroeger misschien. Toen ik nog een hele kleine Matteo was en iedere nonna aan mijn wang wilde zitten en zei dat ik zo’n bello bambino was. Vroeger toen we in de zomer genoeg geld in London op konden halen, zodat we in de winter terug konden naar mijn geboortegrond. Vroeger, toen mijn ouders mij nog kenden. En ik mijzelf. Vroeger toen ik samen met Luca de graanvelden naast zijn huis als ons domein zagen. Hele middagen hadden wij er in ...
«1234...7»