-
Opvoedingskamp deel 1
Datum: 6-12-2017, Categorieën: Extreem Auteur: Anne Wester, Bron: Gertibaldi
MELDEN BIJ DE RECEPTIE stond er op een wit bord wat tegen de muur was geschroefd. Hannie stond voor het dichte hek van de voormalige kazerne. Ze keek rond en vond een groene deur waar in sierlijke letters was geschilderd dat hier de receptie was. De oude kazerne was sinds kort ingericht als opvoedingskamp voor vrouwen. Sinds enige tijd konden mensen die met justitie in aanraking kwamen worden veroordeeld tot een bepaalde tijd in een opvoedingskamp. Men kon maximaal zes weken worden veroordeeld maar men mocht tijdens de detentie geen bezoek ontvangen en men mocht geen contact met de buitenwereld hebben. Hannie was voor een betrekkelijk licht vergrijp veroordeeld tot vier weken heropvoeding. Ze was na een avondje stappen met een paar wijntjes op achter het stuur gestapt en voor ze wegreed was ze aangehouden door een agent in burger. Hannie was kwaad geworden op de vreselijk arrogante wijze waarop ze werd aangehouden en had de man uitgescholden. Ze had voor moeten komen en daar had de agent alles erg aangedikt en tegen de rechter gezegd dat ze hem had geslagen wat absoluut niet waar was, maar de rechter had haar niet gelooft en haar veroordeeld tot vier weken verblijf zonder bezoek in het opvoedingskamp. Deze vier weken konden worden verlengd wanneer ze niet gehoorzaam genoeg zou zijn volgens de directeur van het kamp. Hannie ging naar binnen en liep met knikkende knieën naar het loket waarachter een man in uniform zat. Ze gaf de man de papieren die ze had gekregen en haar ...
... i.d. kaart. De man controleerde alles en zei, "O.k. mevrouw Fokkema, u mag daar plaatsnemen dan wordt u zo meteen opgeroepen". Hannie nam plaats op een stoel die met nog 5 stoelen tegenover het loket tegen de muur stonden. Er zat al een vrouw te wachten en Hannie ging naast haar zitten. Ze schatte haar op een jaar of 45, en zij bleek ook veroordeeld. Toen ze net zat kwam er nog een vrouw binnen. Het was een mooie vrouw, lang, slank, lange benen en lang zwart haar. Ze had een ietwat donkere huid en Hannie dacht dat zij dezelfde leeftijd had dan haarzelf, 32 jaar. Nadat ze zich ook had aangemeld mocht ook zij op een stoel plaatsnemen. Ze liet een stoel tussen haar en Hannie. De bewaker achter het loket keek geamuseerd naar de drie nerveuze vrouwen. Vooral de laatste vrouw sprak hem erg aan. Hier zou hij zonder meer de komende weken plezier aan beleven. Intussen kwam er weer een vrouw binnen en nadat ook haar papieren waren gecontroleerd mocht zij ook gaan zitten. De vrouw die naast Hannie zat bleek Simone te heten en net als Hannie voor een klein vergrijp, wat door een agent was aangedikt, te zijn veroordeelt tot zes weken. De bewaker achter het loket gaf aan dat er niet gesproken mocht worden en keek tevreden naar de vier vrouwen. Na een tijdje ging er een deur open en kwam een grote forse vrouw binnen. "Wie is mevrouw Koopmans?". De vrouw die als laatste binnen was gekomen bleek de aangesproken vrouw te zijn en ze werd gesommeerd mee te komen. Het was een redelijk knappe vrouw, ...