De keuring - Sex Verhalen

De keuring

Na een uurtje rijden kom ik aan in de straat in een dorp in het noorden van het land voor mijn eerste afspraak met Willy. Ondanks dat ze mij heeft uitgelegd hoe ik moet rijden, vertrouw ik toch op de navigatie van mijn auto. Die brengt mij keurig naar het juiste adres, een woning in een standaard jaren 70 straat. Het is rustig op straat, het is 2 uur in de middag en iedereen is blijkbaar aan het werk.Ik loop naar het juiste adres en op het moment dat ik aanbel, doet Willy de deur al open. Ik word hartelijk begroet met een volle kus op mijn mond alsof we elkaar al jaren kennen. Ze is gekleed in een zwarte jurk met een lange rits aan de voorkant. De jurk kan helemaal open. Ik bespeur al een paar harde tepels die door de dunne stof van haar jurk niet verborgen kunnen blijven.Ik loop achter haar de woonkamer in en kan ongegeneerd haar achterkant bekijken. Voor haar leeftijd heeft Willy een strak kontje die heerlijk beweegt onder het zwart van je jurk. Willy heeft ook een paar mooie gladde benen, die ik maar wat graag zou willen strelen. Binnen bepalen de steentjesmuur en de zithoek de sfeer van de kamer en ik ga zitten op de bank voor het raam.Willy regelt ondertussen de koffie en vanuit de keuken vraagt ze hoe de reis is geweest. De koffie is klaar en Willy zet deze voor ons op tafel. Terwijl ze zich bukt, heb ik een prachtig inkijk in haar jurk. Haar zware borsten deinen mee als zij naar de bank loopt. Ze kruipt direct heerlijk dicht tegen mij aan, een arm achter mij langs en ...

... ik voel het zachte vlees van haar stevige borst tegen mijn arm. Ik ruik de shampoo in haar nog natte haren. Ik geniet van deze intimiteit en voel mij direct op mijn gemak. Willy is een echt gezelschapsmens en het gesprek komt makkelijk op gang. We praten eerst over onszelf en vertellen elkaar wat anekdotes uit ons verleden.Na een half uurtje keuvelen, valt er een stilte en de seksuele spanning stijgt met de seconde dat de stilte duurt. Dan kijk ik Willy ondeugend aan en zeg: “Een echte "D" zou je nu keuren, maar dat zouden we niet doen, toch?” Willy knikt, maar dan slaat ze verlegen haar ogen neer. Misschien dat ze het toch wel zou willen en ik probeer: “Ga eens in het midden van de kamer staan.” Even zie ik een flikkering van weerstand in haar ogen, maar dan staat ze toch op. "Ik doe wel even de gordijnen dicht," stamelt ze, "Ik ga niet zo in mijn blote kont staan." Dan loopt Willy uitdagend langzaam naar het midden van de kamer en kijkt mij wat onderzoekend aan. Ze is wat uit haar evenwicht gebracht en weet zich even geen houding te geven.Binnen haar eigen vertrouwde omgeving geeft ze voorzichtig de touwtjes uit handen. Ineens is ze kwetsbaar en staat Willy een beetje verlegen wiebelend van het ene been op het andere middenin haar eigen kamer te wachten op mijn stem. Ik verbaas mij dat deze stoere vrouw met een tattoo op haar rechterborst en onderrug, luistert naar mijn commando’s. “Stop met dat wiebelen en ga rechtop staan”, klink ik streng. Ook nu verstrakt haar lichaam en ...