1. KWOW: Robin


    Datum: 24-10-2019, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    De jonge Robin dacht dat het een grapje was. Mooi als dat ze was, was ze ook nog onschuldig. Vreemd om hier in het donkere woud van Ashenvale als 1 van de weinige opgeleid te worden door een Pandaren. Vreemd dat de Nachtelven een Pandaren zomaar hadden toegelaten. Meester Laoxi was een meester in het trainen van nieuwe monniken, maar zijn methodes wisselde nog wel eens per individu die hij onder z’n hoede had. Het was haar sinds dag 1 al opgevallen dat hij anders naar haar keek, dan ze misschien zou willen. Hij keek anders naar haar dan naar andere elven meisjes, die ook net als zij ontzettend knap waren. Maar een goeie leerling was ze niet. Dat zag hij ook wel. En daarom keek hij ook zo naar haar.Op een dag had hij haar naar zijn vertrek gevraagd om te overleggen. Robin had er een hard hoofd in, en was bang uit zijn klas gegooid te worden. Maar hoog in de boom Aldrassil trof ze hem niet alleen aan. ,,Geen vragen.’’ Zei hij alleen streng met zijn typische accent. Ze zweeg dan ook. Naast hem stonden 2 leerlingen in houding. 2 sterke mannelijke elven, lang en gespierd. Langer dan dat hij was. Laoxi, net als alle andere Pandaren, was eerder breed dan hoog. ,,Je gaat het niet redden. Je boekt te weinig progressie.’’ Werd haar streng mede gedeeld, en ze vroeg zich af waarom ze dit moest aanhoren in het bijzijn van 2 oudere leerlingen, die blijkbaar wel goed genoeg waren. Het bleef dan ook even stil, want niemand durfde hier verder op in te gaan. De Pandaren meester gromde ...
    ... eventjes bedenkelijk. ,,Er zijn echter ook andere manieren.’’ Zei hij haar daarna, wat haar nog een hoopvolle blik wist te geven. Ze wist dat ze niet goed genoeg was misschien, maar ze zou het niet zomaar gaan opgeven. ,,Er is nog 1 kans, maar ben je bereid die te nemen? Het vergt namelijk alles van je. Meer dan je misschien denkt te kunnen geven. Maar ik ben bang, dat als je de wijde wereld in wilt trekken, dit je enige kans is.’’ Sprak hij haar nog altijd streng toe. Robin knikte snel. En gedreven. Haar lange mosgroene haren, die verstrikt zaten in een lange vlecht, bungelde over haar schouder heen. ,,Alles, meester. Ik ben bereid tot alles… te doen.’’ Zei ze dan ook wanhopig. De Pandaren gromde weer even en knikte. ,,Goed. Als volgt.’’ Zei hij dan rustiger. ,,We doen een rollenspel.’’ En hij grinnikte even naar de 2 andere elven die in beweging kwamen nu en op haar af liepen. ,,Stel je voor dat dit 2 mannen zijn, die je kwaad willen doen. Misschien beroven, misschien wel doden.’’ Zei hij haar dan rustig, en met grote ogen keek Robin naar de 2 vreemde leerlingen die op haar af kwamen lopen en haar omsingelde. Ze waren zeker ruim een kop groter dan haar. Ze voelde zich dan ook nietig. ,,Wat doe je?!’’ Vroeg hij haar dan abrupt, maar met een rust die een meester als Laoxi met zich meedroeg. Robin bibberde licht. ,,Ik weet het niet.’’ Zei ze dan wat zielig. ,,Wat heb ik je geleerd?!’’ Vroeg hij haar dan wat wilder en zelfs wat kwaad. Uit het niets rees Robin omhoog en met alle kracht ...
Β«1234Β»