Je bent nog niet jarig Annemarieke, hoofdstuk 7 - Sex Verhalen

Je bent nog niet jarig Annemarieke, hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7Met een pijnlijk achterwerk, maar een tevreden, zeg maar bevredigde glimlach wandel je naar het station.Het is niet ver, een kwartiertje lopen. Het geeft je tijd voor bezinning, hoe zou Rene reageren op je kleding, sterker nog hoe zou hij reageren op je bont en blauwe billen. Er zal een moment komen dat hij het zal zien.Wat ga je hem dan zeggen? Je kan moeilijk met een verhaal aankomen dat je bent gevallen of zo.Ach, komt tijd komt raad. Voorlopig moet je de trein nog zien te halen.Met een beetje geluk heb je de sneltrein en ben je voor 10 uur thuis, anders word het de boemeltrein en wordt het misschien wel kwart voor elf. Je zet er de pas in, hopend dat je de sneltrein nog haalt. Als je dan op het station aankomt zie je dat je inderdaad pech hebt, de sneltrein die je graag had gehaald rijd net weg, je kunt hem nog net uitzwaaien. Dan moet je op zoek naar het perron waar de boemeltrein van vertrekt. Jij dus weer naar boven, kijken op de informatieborden. Perron 6 een eindperron, dat is de trein die werkelijk heen en weer rijd tussen Veenendaal en Arnhem.Beneden aangekomen zie je dat het perron leeg is op de trein na die net binnenkomt, nadat de trein is gestopt zwaaien de deuren open met een hard gesis. Een aantal passagiers stapt uit en begeeft zich naar de roltrap.De trein sist nog een keer, ditmaal wat langer, het is alsof hij zijn laatste adem uitblaast. Daarna wordt het stil op het perron. Je ziet hoe de conducteur en de machinist pratend de trein achter ...

... zich laten en de lift naar boven nemen. Als je op de klok kijkt weet je dat het nog zeker 25 minuten duurt voordat jou treinreis gaat beginnen.Daarna duurt het met de boemel nog zeker 35 minuten voor deze in Veenendaal aankomt. Je zucht diep. De deuren van de trein staan open en omdat je niet hier moederziel alleen op het perron wilt staan waar het ook nog eens waait, loop je naar de trein en stapt in. Het is een oud model met losse cabines je loopt naar voren, gelukkig is het maar een korte trein, dus ben je zo aan de andere kant. Je trekt een cabine open en ploft op de ruime bank. “Poeh poeh wat een dag.” Zucht je diep. Je kijkt door het raampje en ziet verder nog niemand op het perron. Waarom zouden ze ook, het duurt nog bijna 25 minuten voor de trein weer gaat rijden. Om de verveling te verdrijven maak je de tas open die je van Ruud en Peter hebt meegekregen. Ze hebben je dan gruwelijk misbruikt, maar ze hebben er ook stevig voor betaald. De tas is afgevuld met allerlei kleding, mooie merkartikelen en het kostschooluniform zijn ze ook niet vergeten erbij te doen. Twee paar schoenen maken het geheel af, een paar zwarte pumps en een paar platte zwarte lakschoentjes. Je spreid je buit uit over de banken en bewondert de mooie spullen. “Ik heb nog helemaal geen geld uitgegeven! ” denk je bij jezelf en glimlacht, “een bijzondere dag met bijzondere mensen, ik had niet gedacht dat ik dit zou waarderen. Maar spanking past me wel.”Dan denk je plotseling weer aan Rene, “Zou ik het hem ...