1. Nichtje Cathlijn


    Datum: 23-9-2019, Categorieën: Familie Auteur: Serviesgoed22, Bron: Opwindend

    ... verliep eigenlijk zonder incidenten totdat we een slow dance kregen. Cathlijn haakte zich meteen aan mij vast, ik had eigenlijk liever met iemand anders gedanst, maar gezien de onzekerheid die Cathlijn bij haarzelf droeg, wilde ik het deze avond nog wel een keer doen voor haar.Toen de muziek begon, stond ze dicht tegen mij aan. Ik voelde dat ze zwaar en onrustig ademde, alsof ze zenuwachtig was. Ik legde mijn handen op haar heupen en zij drapeerde haar armen rond mijn nek. En zo begonnen we te dansen. Haar ogen schitterde in het spaarzame licht in de zaal. Ze keek mij indringend en met een brede glimlach aan. Ze zuchtte diep en legde haar hoofd op mijn borst. Ik voelde hoe ze langzaam mijn rug streelde. Het was een fijn gevoel, maar ik moest niet vergeten dat ze mijn nichtje was. En weer keek ze mij aan. Haar schitterende bruine haar omlijstte nog steeds haar mooie gezichtje. En haar ogen keken mij nog steeds verwachtingsvol aan. De sfeer veranderde langzaam. Ik voelde dat ik mezelf verloor in haar ogen. Ineens was zij niet meer mijn lieve nichtje, maar een beeldschone meid. Zij was degene met ik wilde dansen, met degene bij wie ik dichtbij wilde zijn en tegen mij aan wilde voelen. Mijn hand gleden van haar rug op haar kont. Haar glimlach werd breder. Ze trok mijn hoofd naar de hare toe. Ik voelde hoe zij haar zachte lippen op de mijne zette. Ik opende mijn mond en voelde haar tong naar binnen glijden en de mijne vinden. Cathlijn en ik stonden intens te zoenen, toen de ...
    ... magie werd doorbroken door een ander koppeltje dat tegen ons aan stootten. Cathlijn liet mij verschrikt los. En ik gaf haar een zacht duwtje naar achter. Dit was niet juist, zij was mijn nichtje. Dit had ik niet mogen doen.“Sorry,” zei ik berouwvol. Cathlijn keek mij ongelovig aan en begon te huilen. Ze rende weg. Ik probeerde haar tegen te houden, maar ze rukte zich los aan mijn greep en rende de zaal uit. De school uit. En naar huis.Ik probeerde de dagen daarna nog contact te zoeken met haar, maar kreeg haar niet te pakken. Mijn oom maakte duidelijk dat zij niet meer met mij wilde praten. Hij nam mij niets kwalijk, het was haar eigen fout en hij had haar al vaker gewaarschuwd dat het niet zou werken. Dagen gingen voorbij, weken gingen voorbij en maanden ook. We zagen elkaar eigenlijk alleen nog op grote familiefeesten. Verjaardagen vermeed ze bewust en ook voor de rest zag ik haar nauwelijks meer. Maanden werden uiteindelijk jaren. Ik zag haar alleen nog op familiefeesten en ging verder met mijn leven. Cathlijn was uiteindelijk niet meer dan bijna vergeten.Vijf jaar waren er voorbij gegaan sinds het incident op onze middelbare school en plots stond Cathlijn voor de deur. Haar vader en moeder moesten naar het buitenland voor zijn werk en zijn had geen andere plaats om te verblijven zo dichtbij haar oude school in de buurt. Mijn ouders wisten dat er spanning zou ontstaan tussen ons als dat zomaar ineens doorgevoerd zou worden, dus ze hadden haar uitgenodigd om met mij te praten. ...
«1234...»