-
Verkracht In De Bus
Datum: 19-9-2019, Categorieën: Extreem Auteur: Mck, Bron: Opwindend
Ana was moe van de lange werkdag en koos ervoor om achterin de bus te gaan staan, lekker in de hoek zodat ze zo min mogelijk last van andere mensen zou hebben hopelijk.Omdat ze vooraan in de rij had gestaan bij de bushalte van het ziekenhuis kon ze die plek meteen innemen. De bus stroomde langzaam vol, zoals altijd midden in de spits en ze werd een beetje tegen de zijkant geduwd.Toen ze van haar telefoon opkeek zag ze tot haar grote verrassing zat er een oud patiënt van haar tegen haar aan stond. Het was een man van 61 die ze had verpleegt nadat hij door zijn alcoholverslaving in het ziekenhuis terecht was gekomen.Hij heette Mart en ze had hem altijd al een beetje een engerd gevonden omdat hij bijna nooit wat zei maar haar wel altijd aanstaarde.Maargoed de 18 jarige Ana liep al een half jaar stage bij het ziekenhuis en negeerde het maar. Ergens snapte ze ook wel dat voor een oudere alleenstaande man een mooie verpleegster van 18 toch wel een prettig aanzicht was als je in een ziekenhuis verbleef."Ik hoop maar dat hij me niet herkend heeft..." dacht Ana. Maar toen ze voor de tweede keer van haar telefoon opkeek zag ze hoe hij haar weer.. aanstaarde..Mart keek neer op het mooie blonde meisje en zei; "Hallo Ana. Je vind het toch niet erg dat we naast je komen staan hè?" zei hij.Naast hem stond blijkbaar een vriend van hem en in de volle bus stonden ze een beetje met z'n drieën in het hoekje."Hoi... ehh nee hoor..." antwoordde Ana, maar ze bleef hierna gespannen uit het raam ...
... staren, hopend dat hij haar verder niet zou aanspreken.Het bleef gelukkig stil en de bus kwam na een korte tijd aan bij het station. "Stap uit... stap uit... stap uit.." dacht Ana. Maar beiden mannen bleven staan en het werd nog wat drukker in de bus. Het was echt proppen geblazen en Anna werd steeds meer tegen de zijkant geduwd door Mart en zijn vriend.Ze probeerde zich zoveel mogelijk tegen de zijkant van de bus te duwen om maar zo min mogelijk Mart tegen haar aan te voelen... maar door de drukte werd hij steeds weer tegen haar aangeduwd en ze moest nog tot de laatste halte, wat nog zeker een reistijd van een half uur was.Ana mocht niet haar werkkleding mee naar huis en droeg een strakke zwarte panty met een blauw rokje erboven. Daarboven had ze alleen een strak topje aan omdat ze het best warm had. Naast haar school en stage zat ze op dansen en fitness, dus ze was best trots op haar slanke sportieve lichaam, en wilde dat ook showen.Uit het niets zei Mart ineens een beetje nerveus:"Weet je dat ik genoot van elke seconde dat je me verpleegde Ana? Ik vond je het mooiste meisje van het ziekenhuis.""Oh eh.. echt?.. Hehe... danku.." antwoordde Ana, hopend dat het hierbij zou blijven."Ja... je mooie lange blonde haren en je glinsterende blauwe ogen. En elke keer dat je zachte handjes m'n arm vasthielden voor de bloedprik en infusen kreeg ik een warm gevoel van binnen.." zei Mart weer, nog steeds op een beetje nerveuze manier."Heh... oke, eh danku denk ik.." zei Ana een beetje ...