De Weddenschap - 8 - Sex Verhalen

De Weddenschap - 8

... had haar slappe linkerhand vast. Hij huilde. Daan zat aan de andere kant en streek over haar rechterhand. Ook bij hem liepen de tranen over zijn wangen. Ben en ik keken elkaar schuldbewust aan. Hadden we er iets aan kunnen doen?Nee, het was gewoon een stom ongeluk geweest op een heel ongelukkig moment. Niemand dacht meer aan het opwindende erotische begin van de dag. We waren nu alleen maar bezorgd om haar.In het ziekenhuis werd de diagnose snel gesteld: Een lichte schedelbasisfractuur. Chantal zou nog even in coma gehouden worden en bleef achter op de intensive care.De volgende dag zaten we alweer vroeg aan haar bed. Ze had al moeten ontwaken, maar was nog steeds in dromenland. “Hoe lang duurt dit nog zo?” vroeg ik aan een passerende zuster. Ze glimlachte vriendelijk. “De dokter komt zo bij u en zal u alles vertellen.” Veel te lang duurde het voor de dokter er was. Zwijgend keken we naar onze vredig slapende prinses in haar ziekenhuisbedje..Sleeping beautyZelfs in haar diepe slaap, haar hoofd omwonden met verband, was ze nog steeds bloedmooi en verleidelijk. Om haar heen zaten Ben, Daan en Tex. Ze keken bezorgd en fluisterden lieve woordjes in haar oor. “Wordt nou toch snel weer wakker mama, we verlangen zo naar je. Laat ons snel weer de liefde met je bedrijven.”“O gut… jullie moeder mag blij zijn met jullie.” We draaiden ons hoofd geschrokken opzij. De vrouw in het bed naast dat van Chantal was duidelijk ontroerd toen ze ons zo rond het bed zag zitten. Gelukkig had ze niet ...

... gehoord wat mijn hitsige zoontjes in Chantals oor fluisterden.Echte liefde“Jullie zullen vast veel van haar houden” Vertederd keek ze ons aan. Ik glimlachte en knikte beleefd. Ze moest eens weten hoeveel! Als mijn jongens de kans kregen zouden ze zelfs nu hun paal in de slapende Chantal steken! Een rilling trok door me heen toen die perverse gedachte zich in mijn verdorven brein nestelde. Dat zou toch eigenlijk wel heel geil zijn! Chantal die, als een soort slapende Sneeuwwitje, geneukt wordt door haar eigen ‘dwergen’.Ik kon mijn lachen niet inhouden. De jongens keken me raar aan. “Waarom lach je?” vroeg Tex.“Ik moest opeens denken aan Sneeuwwitje in haar eeuwige slaap. Jullie zijn dan Dopey, Grumpy en Sneezy.” De vrouw in het bed naast ons begon te lachen. “En nu is het wachten op de prins op het witte paard die Sneeuwwitje wakker kust.” vulde ze aan. Ook Tex, Daan en Ben konden nu een lach niet onderdrukken.Juist op dat moment kwam de dokter binnenlopen. Kennelijk had hij op de gang al iets opgevangen. “En hier is dan de prins op het witte paard!” zei hij vrolijk terwijl hij zijn hand naar ons uitstak. “Wie moet ik wakker kussen??” Vier vingers wezen op de slapende Chantal. “Aha! Sneeuwwitje!” hij keek ons glimlachend aan.“Ze komt er weer helemaal bovenop hoor!” zei hij geruststellend.Opgelucht vielen we elkaar in de armen. “Echt waar dokter?” Hij knikte. “Ze misschien nog een paar dagen hier moeten blijven, afhankelijk van hoe snel ze uit haar coma ontwaakt. Ze heeft een ...