-
Willem En Mieke... - 2
Datum: 31-1-2018, Categorieën: Familie Auteur: Maria, Bron: Opwindend
... een ernstig probleem met je piemel!” Ik knikte, met een beetje een rood hoofd. Ze vervolgde: “Dat is helemaal niet erg hoor! Het is een gezond teken dat een jongen zoals jij opgewonden wordt! Dat wordt vanavond rukken!” Ik keek haar niet-begrijpend aan en zei: “Rukken? Wat bedoel je daarmee?” Ine keek weer verbaasd. “Weet je dat niet? Heb je nooit….” Ze dacht even na. “Dat vertel ik straks op de boot wel. Nu gaan we op zoek naar een boek zoals ik beloofd heb!” Gevieren liepen we verder tot we een grote boekwinkel zagen. Na enig speurwerk kwam Ine aanzetten met twee boeken. Eentje ging over seksuele voorlichting voor jong-volwassenen en de ander had de spannende titel: Seksvariaties. Met de nieuwe aankopen onder de arm liepen we weer richting boot.We waren er al bijna toen Mieke riep: “Wacht even! Nog even hier naar binnen!” We stonden voor het Kruitvat en keken haar aan. “Wat wil je dan nog?” vroeg Ine. “Mogen we scheerspulletjes kopen?” vroeg Mieke met een kleur. “Om ons eh… te eh.. van onderen…” Ine grijnsde. “Ik begrijp het al, doe maar gerust!” Mieke schoot naar binnen en kwam even later weer naar buiten met een klein tasje. “Geslaagd!” zei ze triomfantelijk. Nu zetten we definitief koers naar de boot.Bram voer Sneek weer uit en zette koerst naar het Theehuis waar we weer aanlegden. Daar aten we een pizza met een glas wijn (Mieke en ik ook!) Rond half acht gingen we weer verder, in oostelijke richting op zoek naar een rustige ligplaats voor de nacht. Na een uurtje ...
... zoeken vonden we een lege steiger op een ondiepe plek waar we eerst nog wat zwommen. Daarna gingen we douchen en toen we allemaal schoon en fris waren zaten we, alle vier met een tanga aan, achter een drankje. Ik keek Ine nieuwsgierig aan: “U zou nog iets vertellen over dat “rukken””, zei ik. Ine keek ons aan. “Dus jullie weten echt niet wat dat inhoudt? Raar hoor! Nou, je bent de laatste paar jaar vast wel eens ’s morgens wakker geworden met een stijve piemel. Wat deed je dan?” Ik antwoorde meteen: “Niks. Mama zei altijd dat een plasser alleen maar was om te plassen, daarom heette die ook zo. En verder mocht ik er BESLIST niet aankomen zei ze altijd!” Ine schudde meewarig haar hoofd. “Had je geen neiging er eens aan te komen als hij zo stijf was? Of om de huid op en neer te trekken?” “Nee, dat durfde ik niet omdat mama dat verboden had!” Ine vertelde dat verreweg de meeste jongens wél voorlichting hadden gekregen als ze een stijve piemel kregen. Het bleek dat als je de voorhuid flink op en neer trok dan spoot je sperma naar een paar keer op je buik en dat gaf een heel lekker gevoel, dat heette “klaarkomen”. Bij meisjes heette dat “vingeren” alleen spoten die dan geen zaad op hun buik, ze werden erg nat tussen hun benen maar het lekkere gevoel was het zelfde.Toen Ine uitgepraat was dacht ik een vochtig plekje in haar broekje te zien, op de plek waarvan ik nu wist dat haar kutje zat. Ook Mieke zat wat te wiebelen. Bram en ik hadden beiden een stijve piemel van jewelste in ons ...