1. Lekke band is niet altijd pech


    Datum: 6-8-2019, Categorieën: Dieren Auteur: trian, Bron: Gertibaldi

    Al enkele jaren fiets ik een vaste route. Je moet wat doen om de tand destijds te bestrijden, niet waar. Ik kom ook regelmatig dezelfde mensen tegen. Eén van de vaste ontmoetingen is een vrouw van rond de 40 jaar, die haar hond uitlaat. En ’s zomers als ze wat luchtiger gekleed is zie ik dat een prima figuur heeft, met volle borsten. Ons contact bestond tot nu toe uit een vriendelijke begroeting en soms een opmerking over het regenachtige weer. De keer dat ze een ander kapsel had riep in enthousiast, 'dat haar staat je goed!’ waarop ze met een enthousiast, ‘dankjewel’ antwoordde. Ik vermoed dat zij ergens langs de route woont, in één van de boerderijen, maar heb haar nooit bij een woning of boerderij vandaan zien komen. Op een regenachtige dag kreeg ik een lekke band. En net toen ik zou beginnen dit euvel te verhelpen, zei een stem, ‘Je hebt geluk ik kom net terug van mijn wandeling, als je even meeloopt over de brug, kun je de band lappen in mijn schuur.’ ‘Hallo, fantastisch dan sta ik lekker droog,’ was mijn reactie. ‘Ik wil zelfs wel koffie voor je zetten.’ ‘Dat klinkt verleidelijk,’ zei ik. ‘Oh, maar, ik verleid graag,’ zei mijn vriendin, die Agnes heette, met een schalkse lach en een vette knipoog. En zo stond even later in de schuur naast de woonboerderij mijn band te plakken. En onder droge omstandigheden was het klusje snel geklaard. Toen ik de kamer binnen kwam zag ik dat mijn vriendin zich had verkleed. Een T-shirtje met open hals zonder BH en een strak rokje, ...
    ... waaronder ik de contouren van een slipje niet kon ontdekken. Wel liep de hond steeds om haar heen te drentelen. ‘Zo dat ziet er beter als het regenpak,’ was mijn reactie. ‘Ik zei toch dat ik graag verleid!’ ‘Dat lukt je in deze outfit uitstekend.’ Toen ze de koffie voor me neerzette boog ze voorover, haar T-shirt viel open en had ik een geweldig zicht op haar prachtige borsten met grote tepelhoven. Mijn jongeheer begon zich onmiddellijk te roeren, maar had helaas weinig ruimte in mijn fietsbroek. Ze was inderdaad verleidelijk, want toen ze het kopje neerzetten schudde ze even heel licht met haar bovenlichaam, zodat haar borsten zacht heen en weer schudden. Ik zuchtte diep en zij knipoogde verleidelijk naar mij. De hond bleef maar om haar heen drentelen en legde telkens zijn kop op haar bovenbeen. ‘Is die hond altijd zo onrustig, of heb ik een slechte invloed op haar?’ ‘Nee, er is wat anders aan de hand,’ zei Agnes blozend. ‘O, en wat mag dat dan wel zijn?’ ‘Als ik thuiskom van het wandelen, dan fris ik mij altijd even op en dan mag Sara, mijn hond, mij klaar likken. Maar vandaag is dat niet gebeurd omdat ik koffie wilde zetten voor jou.’ Ik was sprakeloos en keek haar met stomme verbazing aan. ‘Klaar laten likken. Ongelooflijk. Je ziet er tamelijk preuts en degelijk uit dus dat was wel het laatste wat ik achter je zou hebben gezocht.’ ‘Ik kleed mij preutser dan ik in werkelijkheid ben. Maar dat met Sara is bij toeval ontstaan. Honden likken graag en zo kwam je ook een keer tussen ...
«123»