Juf Annemie in Italië
Datum: 25-7-2019,
Categorieën:
Werk
Auteur: Stanzie, Bron: Gertibaldi
... extra aandacht. Zelf wilde ik niet achterblijven. Mijn hand schoof over haar rug omlaag om van daaruit onder haar shirt te glijden. Al strelend kwam uit ik bij de sluiting van haar bh. Het haakje bood geen enkele weerstand en al gauw bracht ik mijn hand naar haar buik. Vandaar naar omhoog, tot een warme borst het kommetje van mijn hand vulde. Ook haar tepel was hard en drukte in de palm van mijn hand. Alle vrees, alle remmende gedachten en alle eventuele doemscenario’s dwong ik uit mijn gedachten en uit mijn hoofd. Het zoenen bleef heerlijk opwindend en mijn borsten hadden het ongelooflijk naar hun zin in Chantals handen, waardoor de tintelingen in mijn onderbuik alsmaar toenamen. Daardoor had ik iets anders om me op te concentreren. In dat deel van mijn lichaam, waar het al die maanden zo goed als ‘dood’ was gebleven, leek het nu door toedoen van Chantal stilaan te bruisen van leven. Vaag herinnerde ik me de woorden van mijn dokter toen hij zei dat die droogheid waarschijnlijk tijdelijk zou zijn. Zou hij gelijk hebben en was dit het moment van de ommekeer? Zou ik weer als vanouds kunnen genieten van het beminnen en het bemind worden? Nu ja, het was niet het moment om daar bij stil te staan, want nu het me eindelijk nog eens gegund leek, wilde ik nog maar één ding. Vrijen… Vrijen met deze Vlaamse schone, tot de stukken eraf vlogen. Hand over hand voelde ik hoe mijn verlangen de controle over mijn handelen overnam en geen seconde dacht ik eraan om me daartegen te verzetten. ...
... Dit had ik veel te lang moeten missen. In één vlotte beweging trok ik Chantals shirt en bh over haar hoofd. Mijn blik werd vanzelf gevangen door haar niet bijzonder grote maar wel heel erg fraai gevormde borsten. Terwijl ik genoot van de aanblik van zoveel vrouwelijke perfectie, maakte zij van dat moment handig gebruik om mij uit mijn kleren te helpen. Ook mijn spijkerbroek moest eraan geloven, waarna ze haar jeansrok van haar heupen stroopte en naast het bed deed belanden. Toen ze zich weer naar mij toedraaide, lag ik al in spanning naast haar te wachten. Te gespannen wellicht, want Chantal zag het. In een lief gebaar streelde ze me met twee handen, vanaf mijn hoofd, via mijn wangen en mijn nek tot bij mijn borsten. “Ontspan je, Annemie… dan komt de rest vanzelf.” Onze monden smolten opnieuw samen en deze keer was haar tong wel dwingend. Haar handen dwaalden tegelijkertijd zoveel vuriger over mijn buik en mijn borsten, dat ik al gauw mijn slipje nat voelde worden. Wat een smeltkroes aan emoties er bij dat gevoel door me heen gierden is nauwelijks onder woorden te brengen. Met enige zin voor overdrijving durf ik stellen dat ik me als de topsporter voelde, die na jaren van doorgedreven training, op de olympische spelen eindelijk de zo begeerde overwinning binnenhaalt. Die vergelijking loopt uiteraard mank, maar ik had wél een overwinning behaald, een overwinning op mezelf. Wat er vanaf toen volgde beleefde ik als in een roes. Chantal maakte een einde aan de kus en ging op haar ...