Bijzondere Ontmoeting Op... - Sex Verhalen

Bijzondere Ontmoeting Op...

Schuifelend bewoog de veertig jaar oude, blonde Gwendolyn zich over de brug en bleef halverwege stilstaan. Ze had het koud, want het vroor twee graden en het waaide flink hard. De gevoelstemperatuur lag daardoor velen malen lager. Het was kerstavond en het sneeuwde lichtjes. Voor Gwen maakte het allemaal niets meer uit. Na een leven vol ellende en tegenslagen had ze besloten dat het klaar was. Ze hoefde alleen maar in het ijskoude water van de rivier te springen en hopelijk waren haar problemen dan voorbij. Depressief was ze zeker niet en ze kon nog helder denken, maar het leven had haar murw gebeukt. Als kind was ze misbruikt, mishandeld en vernederd door haar vader. Haar moeder stierf toen ze nog maar zeven jaar oud was. Een mislukt huwelijk achter de rug en een dochter die ze al negen jaar niet meer gezien had. Als klap op de vuurpijl haar baan verloren, nadat bij haar kanker werd geconstateerd; weliswaar in een beginstadium en goed te behandelen, maar toch! Iets brak toen bij haar en ze besloot dat ze klaar was met het leven. Ze had geen behoefte om naar een arts, psycholoog of een andere zielenknijper te gaan, want daar zag ze het nut niet van in. Een afscheidsbrief lag op de keukentafel in haar woning, waarin ze uitleg gaf waarom ze tot deze daad was overgegaan. Ze liep naar de reling en hield die met twee handen vast. Ze keek naar het kolkende, ijskoude water en hoopte dat het snel voorbij zou zijn als ze erin gesprongen was. Ze keek om zich heen en zag niemand anders ...

... in haar directe omgeving. Ze maakte aanstalten om over de reling te klimmen toen onverwachts uit het niets iemand haar arm vastpakte. Ze draaide zich om en zag een jongere vrouw van rond de dertig met prachtige, lange bruine haren geschrokken naar haar kijken.‘Gaat het, mevrouw?’ vroeg ze, ‘U gaat toch niet in het water springen, hoop ik?’ Gwen keek in de warme, bruine ogen van haar en brak. Tranen sprongen in haar ogen en huilend bekende ze: ‘Eigenlijk wilde ik dat wel. Ik wil niet meer. Het is klaar voor mij.’De vrouw die haar haren in een paardenstaart droeg, zei: ‘Ik ben Kim. Kom mee, dan gaan we een kop koffie drinken in dat café daar aan de overkant.’Gwen keek Kim met haar betraande, blauwe ogen aan en knikte lichtjes. De tien jaar jongere Kim sloeg een arm om haar heen en samen liepen ze naar de overkant van de brug. Gwen voelde de warmte die deze energieke, jonge vrouw uitstraalde en ze kwam weer iets bij zinnen. Waar was ik in godsnaam mee bezig, dacht ze.‘Ik ben Gwen,’ zei ze zachtjes, ‘dank je dat je er op tijd was.’Kim glimlachte naar haar en even later zaten ze beiden aan een tafeltje in een bijna leeg café. Bij binnenkomst gaf de eigenaar aan dat hij over een half uur ging sluiten. Veel klanten op kerstavond verwachtte hij niet meer. Hij bracht Kim en Gwen hun koffie en begon al langzaam met opruimen. Kim bekeek Gwen eens goed toen zij haar koffie dronk. Ze had halflange, blonde haren die ze opgestoken had. Blauwe ogen, een licht getekend gezicht en parelwitte ...