Overmeester - Sex Verhalen

Overmeester

... alcoholvrije cocktail aan me gegeven, we hebben gedanst, tegen elkaar opgereden. Ik voelde dat ik heb opwond, intrigeerde. Ik heb hem duidelijk kunnen laten merken dat hij over mij geen meester kon spelen en het lukte me redelijk hem op plaatsen te krijgen waar ik hem wilde hebben.Ik hoor een auto aankomen, ik sta op de hoek van de straat, buiten het licht van de lamp. In mijn zwarte kleding ben ik zo niet zichtbaar. Het is zijn auto niet. Pfffft zenuwen gieren door mijn lijf.Ik hoor weer een auto aankomen, aan het geluid alleen al, weet ik dat dit DE auto is.Het stoplicht staat op rood, zoals altijd. Geen lussen in de weg, omdat het een gevaarlijk kruispunt is.Hij moet stoppen.Ik loop, net buiten het licht, de weg op zodat als hij stil staat ik niet ver hoef te rennen en een beetje van achter naar voren loop, zodat hij mijn niet ziet aankomen.Hij staat bijna stil, ik ruk zijn deur open en sla de band om zijn pols en zet hem vast aan het stuur.Patrick probeert me met zijn andere hand te grijpen, maar ook deze vang ik in de andere leren band.Het kost me moeite om deze ook vast te krijgen aan het stuur.Patrick is sterk, erg sterk.Ik gooi mijn boezen in de strijd en even is hij van zijn stuk gebracht, wat mij de kans geeft ook deze arm vast te maken aan het stuur.Ik glimlach in zijn verbaasde kijkende ogen. Ik loop rustig voor de auto langs naar de passagiers kant en stap in.Hij zit met gekruiste polsen vast aan het stuur.“Trap je koppeling in!!” Geen reactie.Ik herhaal de zin ...

... dreigender, bij weer geen reactie geef ik een kei harde pets hoog op zijn bovenbeen zijn kruis net rakend.Hij vloekt, scheld, schut zijn stuur om los te komen. Ik ontspan en kijk hem van achter mijn masker dringend aan.Ik praat duidelijk en langzaam. ;”Vanavond ben je van mij en voor mij. Dit kan goedschikts of kwaadschikts.”Ik zie zijn verwilderde blik, en ik zie hem denken. Aan zijn ogen zie ik de keus die hij maakt en dat als het eindresultaat hem niet bevalt ik het zwaar zal bezuren.Zijn blik ontneemt me even de adem en ik moet de brok in mijn keel die gekoppeld zit aan mijn angst van falen of slagen weg slikken.Hij trapt, mijn strak aankijkend, de koppeling in. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan, als ik zijn auto in de eerste versnelling zet.Ik ga rechtzitten op de stoel en doe mijn gordel om.Mijn opdracht luid;” rechtdoor rijden, de hoofdweg volgen, tot ik anders aangeef. Begrepen?Ik draai mijn hoofd en kijk weer recht in zijn vuurschietende ogen.“Hoe moet ik je noemen, is zijn barse weerwoord.”;”Miss Moira”.Zijn ogen worden groot van verbazing als hij de link legt. Ik zie zijn lijf wat ontspannen en hij kijkt nu vooruit naar de weg, ipv naar mij.Ik stuur Patrick de rondweg op richting het industrieterrein. Hij volgt mij opdrachten verder zonder morren uit, en antwoord beleefd.Ik laat Patrick zijn auto helemaal naar achteren op het industrie terrein rijden, richting het spoor. Hier is het aarde donker en komt geen hond. Er ligt hier wel het een en ander aan puin.In de ...